Πόσα συναισθήματα μπορούν να χωρέσουν σε ένα βιβλίο;
Έρχονται στιγμές που πέφτουν στα χέρια σου κάποια βιβλία σαν αυτό και σκέφτεσαι πως ότι και αν γράψεις θα φανεί τόσο λίγο !!Δεν φτάνει ούτε στο τόσο αυτό που νιώθεις όταν το διαβάζεις.
Έχουν περάσει πολλές ώρες μετά την ολοκλήρωση του , έχω αποφορτιστεί αρκετά αλλά όχι τελείως και προσπαθώ να μοιραστώ τις σκέψεις μου , τα συναισθήματα μου μαζί σας!
Όσο μπορώ χωρίς να προδώσω μυστικά του βιβλίου.
Μετά το λατρεμένο Πέτρα και Μέλι έρχονται οι εκρηκτικοί Δρόμοι της Λήθης!
Ένα βαθύ κοινωνικό ανάγνωσμα, τελείως διαφορετικό και ξεχωριστό που δεν τίθεται μέτρο σύγκρισης!
Ένα βιβλίο καταπέλτης στην ψυχολογία !.
Αριστοτεχνικά δεμένα όλα τα γεγονότα ανοίγονται σιγά σιγά μπροστά σου.
Γνωρίζεις τους ήρωες έναν έναν, στο πριν και στο τώρα ,μέσα από αλλεπάλληλα flashback !
Σπαζοκεφαλιά , γρίφος , εθισμός διψάς να ξεδιπλώσεις το κουβάρι που βρίσκεται μπροστά σου.
Οι ήρωες πολλοί , διάφορες ηλικίες , διάφοροι χαρακτήρες...
Και υπάρχει εκείνη η μαγική στιγμή που όλα ενώνονται μ' έναν τόσο ξεχωριστό τρόπο που σ' αφήνει άφωνο!
Μάζα από ευαισθητοποιημένα συναισθήματα που αντιδρούν μέσα σου σαν να έχεις δεχτεί ηλεκτρική εκκένωση!
Ανατροπές και προδοσίες που δε τις περιμένεις έρχονται μπροστά στα μάτια σου.
Ξαναζείς έντονα τις στιγμές μαζί τους γιατί μετά από κάποιο σημείο και μετά δεν υπάρχει επιστροφή!
Αισθήματα ενοχής κατακλύζουν τις σκέψεις τους, χάνεται το γέλιο, χάνεται η ελπίδα, χάνεται ο έρωτας.
Έρχεται η προδοσία εκεί που δε την περιμένουν, κρυμμένη πίσω από πέπλα μυστηρίου...
Βρίσκεται πάντα μπροστά τους αλλά δε θέλουν να τη δούνε .
Μαθαίνουν να ζούνε με τις προσδοκίες που διαψεύστηκαν και τις ελπίδες που χάθηκαν!
Η ζωή τους έμαθε με τον χειρότερο τρόπο ότι δε μπορούνε να βασιστούν στο αύριο , σημασία έχει η στιγμή !
Υπάρχουν πράγματα που δε μπορούν να τα ορίσουν και τους αιφνιδιάζουν.
Ποτέ δεν ξέρουν τι βρίσκεται πίσω τους ούτε τι θα αντικρίσουν στο επόμενο δευτερόλεπτο!
Ζωές χωρίς ίχνος συμπόνιας!
Κυρίαρχο συναίσθημα ο θυμός, ο πόνος, η εκδίκηση!
Βαθιές πληγές από την απουσία της αγάπης και της τρυφερότητας που αιμορραγούν, ξύλο, κακοποίηση ,περιφρόνηση , εγκατάλειψη!
Πραγματικά δε ξέρω τι να πρωτογράψω για τους ήρωες και τις ιστορίες τους.
Διομήδης, Μάνος , Δημητράκης, Μάρθα, Τάκης..
Η μεγάλη μου αδυναμία, ο Διομήδης και το απέραντο μεγαλείο της ψυχής του!
Η τρυφερότητα του και η αγάπη του κρινόμενη από το πρίσμα άλλων γεγονότων γίνεται αδίκημα.
Πάντα υπάρχουν αθώοι σε μια ιστορία και πληρώνουν το τίμημα!Ανατριχιάζεις με την κατάληξη των γεγονότων.
Μάνος, ο αμέσως επόμενος ήρωας που με κέρδισε σταδιακά αλλά βαθιά και απόλυτα!
Κάθε μία ιστορία και ένα αγκάθι στην καρδιά μου.
Τραγικές φιγούρες που μου μάτωσαν τη ψυχή.
Τους αγάπησα, τους δικαιολόγησα, (ήταν αδύνατο να μην τους δικαιολογήσω) τους πόνεσα μέσα από τα σκληρά βιώματά τους και ευχήθηκα ολόψυχα τη λύτρωσή τους!
Έζησαν τις χειρότερες καταστάσεις!
Μέσα από αυτές ήρθε ο φόβος!
Ο φόβος που είναι ο χειρότερος σύμβουλος.
Ο φόβος που τους κάνει να ανέχονται πράγματα φριχτά.
Ο φόβος που τους σπρώχνει σε πράξεις για τις οποίες δεν θεωρούσαν τον εαυτός τους ικανό!
Ίσως γιατί...
Ίσως γιατί...
Ο Φόβος και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης πάνε μαζί!
Αμοιβαίες εξομολογήσεις , παράταιροι , χαρακτήρες, διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο, δένονται με μια βαθιά και σπάνια φιλία που θα τη ζήλευε ο καθένας μας!
Έπιασα τον εαυτό μου σε πολλές σκηνές του βιβλίου να βουρκώνει, να κάνει σενάρια για την κατάληξη των ηρώων, να παρακαλάει..
Ήταν αδύνατον να φανταστώ τη συνέχεια!
Ήταν αδύνατον να φανταστώ τη συνέχεια!
Όσο προχωρούσα την ανάγνωση,
αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα πλημμύρισαν την καρδιά μου και θόλωσαν τις σκέψεις μου!
Κάποιοι μέσα από τα απίστευτα παιχνίδια που σκαρώνει η ίδια η ζωή, κατάφεραν να βρούνε την απόλυτη ευτυχία,την απόλυτη αγάπη που τόσο τους έχει λείψει,κάποιοι έχασαν τα πάντα,και κάποιοι πήραν ότι πραγματικά τους άξιζε!
Η Χριστίνα Ζέμπη κατάφερε για άλλη μια φορά να φέρει τα πάνω κάτω στην ψυχολογία μου!
Μέσα στα τόσα όμορφα βιβλία που κυκλοφορούν έρχονται κάποια για να κάνουν την σημαντική διαφορά!
Ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου!
Συστήνεται ανεπιφύλακτα!
LOVE BOOKS -LOVE READ
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Τι κοινό μπορεί να έχουν μια δυναμική υπαστυνόμος, ένας ρομαντικός δάσκαλος, ένας θαμώνας των φυλακών, μια καταπιεσμένη νοικοκυρά κι ένας κουκουλοφόρος;
Στην Αθήνα της κρίσης μια γυναίκα εξαφανίζεται κι η εξαφάνισή της συμπίπτει με μια καλοστημένη ληστεία. Στην προσπάθειά της να τη βρει, η υπαστυνόμος Δέσποινα Καρανικόλα θα συναντήσει ξανά έναν παλιό της γνώριμο, τον Διομήδη Δανέλλη, τον άνθρωπο που από λάθος έστειλε η ίδια πριν από λίγα χρόνια στη φυλακή. Μαζί του θα ζήσει έναν μεγάλο έρωτα, όμως ο Διομήδης δεν είναι πια ο ίδιος. Και πώς να είναι; Η ζωή του διαλύθηκε κι οι αγαπημένοι του τον ξέχασαν. Μόνο ο Μάνος, μόνιμος θαμώνας των φυλακών, στάθηκε δίπλα του, κι αυτόν πλέον ο Διομήδης τον λογαριάζει γι’ αδελφό. Στο ίδιο σταυροδρόμι της ζωής κι ο Δημητράκης, που προσπαθώντας να ξεφύγει από τον εαυτό του, μπλέκεται με τους κουκουλοφόρους της πλατείας Εξαρχείων.
Ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες, οι ζωές των ηρώων διασταυρώνονται και διανύουν κοινούς δρόμους. Έτσι, θα ανακαλύψουν τον εαυτό τους, θα εξελιχθούν και θα προσπαθήσουν ν’ αλλάξουν. Κι υπάρχουν συναισθήματα που σταθερά μας οδηγούν απ’ το σκοτάδι στο φως. Ο έρωτας. Η αγάπη. Η φιλία. Μόνο που καμιά φορά γίνονται η αιτία ώστε η πορεία μας να είναι αντίστροφη.
…Έβρεχε όταν βγήκα στον δρόμο. Καλύτερα. Τα δάκρυα φωλιάζουν στη βροχή όπως οι ψιχάλες στη θάλασσα κι η θλίψη στη συννεφιά σαν τις χιονονιφάδες στο λευκό μάρμαρο. Φόρεσα την κουκούλα του φούτερ κι έγινα πάλι ο Κανένας. Τάχυνα το βήμα ως τον σταθμό του ηλεκτρικού στο Μαρούσι.
Σ’ όλη τη διαδρομή κοιτούσα τις σταγόνες να σχηματίζουν ρυάκια στα τζάμια του βαγονιού. Στην Ομόνοια το τρένο άδειασε και ξαναγέμισε σε δευτερόλεπτα. Ένα πρεζόνι μου ’χωσε στο πρόσωπο το απλωμένο του χέρι μαζί με μια θλιβερή ιστορία. Του ’δωσα σχεδόν ό,τι είχα πάνω μου. Οι συνεπιβάτες μου με κοίταζαν με μια δόση υπεροψίας και μπόλικο οίκτο. Το ξέρω πως οι ιστορίες των ζητιάνων είναι ψεύτικες. Τι σημασία έχει; Πίσω τους κρύβονται άλλες, αληθινές, όχι λιγότερο θλιβερές.
Στην Αθήνα της κρίσης μια γυναίκα εξαφανίζεται κι η εξαφάνισή της συμπίπτει με μια καλοστημένη ληστεία. Στην προσπάθειά της να τη βρει, η υπαστυνόμος Δέσποινα Καρανικόλα θα συναντήσει ξανά έναν παλιό της γνώριμο, τον Διομήδη Δανέλλη, τον άνθρωπο που από λάθος έστειλε η ίδια πριν από λίγα χρόνια στη φυλακή. Μαζί του θα ζήσει έναν μεγάλο έρωτα, όμως ο Διομήδης δεν είναι πια ο ίδιος. Και πώς να είναι; Η ζωή του διαλύθηκε κι οι αγαπημένοι του τον ξέχασαν. Μόνο ο Μάνος, μόνιμος θαμώνας των φυλακών, στάθηκε δίπλα του, κι αυτόν πλέον ο Διομήδης τον λογαριάζει γι’ αδελφό. Στο ίδιο σταυροδρόμι της ζωής κι ο Δημητράκης, που προσπαθώντας να ξεφύγει από τον εαυτό του, μπλέκεται με τους κουκουλοφόρους της πλατείας Εξαρχείων.
Ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες, οι ζωές των ηρώων διασταυρώνονται και διανύουν κοινούς δρόμους. Έτσι, θα ανακαλύψουν τον εαυτό τους, θα εξελιχθούν και θα προσπαθήσουν ν’ αλλάξουν. Κι υπάρχουν συναισθήματα που σταθερά μας οδηγούν απ’ το σκοτάδι στο φως. Ο έρωτας. Η αγάπη. Η φιλία. Μόνο που καμιά φορά γίνονται η αιτία ώστε η πορεία μας να είναι αντίστροφη.
…Έβρεχε όταν βγήκα στον δρόμο. Καλύτερα. Τα δάκρυα φωλιάζουν στη βροχή όπως οι ψιχάλες στη θάλασσα κι η θλίψη στη συννεφιά σαν τις χιονονιφάδες στο λευκό μάρμαρο. Φόρεσα την κουκούλα του φούτερ κι έγινα πάλι ο Κανένας. Τάχυνα το βήμα ως τον σταθμό του ηλεκτρικού στο Μαρούσι.
Σ’ όλη τη διαδρομή κοιτούσα τις σταγόνες να σχηματίζουν ρυάκια στα τζάμια του βαγονιού. Στην Ομόνοια το τρένο άδειασε και ξαναγέμισε σε δευτερόλεπτα. Ένα πρεζόνι μου ’χωσε στο πρόσωπο το απλωμένο του χέρι μαζί με μια θλιβερή ιστορία. Του ’δωσα σχεδόν ό,τι είχα πάνω μου. Οι συνεπιβάτες μου με κοίταζαν με μια δόση υπεροψίας και μπόλικο οίκτο. Το ξέρω πως οι ιστορίες των ζητιάνων είναι ψεύτικες. Τι σημασία έχει; Πίσω τους κρύβονται άλλες, αληθινές, όχι λιγότερο θλιβερές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου