ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΑΤΣΟΛΗ
LOVE BOOKS-LOVE READ
1 Πείτε μας λίγα λόγια για το
βιβλίο σας ‘’ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ ‘’ και
για τους ήρωές του που κυκλοφορεί από τις «Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή». Υπήρξε
κάποιος ήρωας που σας δυσκόλεψε; Κάποιος που αγαπήσατε περισσότερο ή λιγότερο;
Το «Με την Πρώτη Ματιά» είναι η πρώτη μου επαγγελματική συγγραφική
απόπειρα. Είναι μια ιστορία αγάπης, μια ιστορία που αφορά τις δεύτερες
ευκαιρίες που μας προσφέρει η ζωή στον έρωτα και το πώς, ανάλογα με τον
χαρακτήρα μας, μπορούμε να τις διαχειριστούμε.
Οι ήρωες μου θέλω να πιστεύω, είναι αυτό που λέμε «οι άνθρωποι της
διπλανής πόρτας». Όχι τόσο από θέμα εμφάνισης -γιατί κακά τα ψέματα όταν
περιγράφουμε ένα φανταστικό πρόσωπο θέλουμε να το κάνουμε όσο το δυνατόν πιο
ελκυστικό- τουλάχιστον εγώ αυτό έκανα. Όμως θεωρώ πως κατά την εξέλιξη της
ιστορίας , τους «αποδόμησα» και τους «ξαναέχτισα» σαν χαρακτήρες δίνοντας τους
μια πιο «ανθρώπινη» διάσταση παρ’ όλη την τελειότητα της εξωτερικής τους
εμφάνισης. Ήθελα να είναι «ιδανικοί» εξωτερικά αλλά εσωτερικά να είναι γήινοι.
Με τις αδυναμίες τους, τα λάθη τους αλλά και τα σωστά τους.
Από αυτή την οπτική με δυσκόλεψαν όλοι μου οι ήρωες, ιδιαίτερα οι
άντρες της παρέας! Δεν είναι καθόλου εύκολο να μπορέσεις να «μπεις» στην
ψυχολογία ενός άντρα όντως γυναίκα και δη άκρως ρομαντική!
Όσο για το αν αγάπησα κάποιον περισσότερο ή λιγότερο … δεν μπορώ να
ξεχωρίσω κανέναν. Είναι όλοι τους πλάσματα της φαντασίας μου, πνευματικά μου
δημιουργήματα και γι αυτό τους αγαπώ όλους ακόμη και τους «κακούς». Θεωρώ πως ο
καθένας από τους ήρωες που εμπλέκονται σε μια ιστορία έχει έναν ρόλο που πρέπει
να φέρει σε πέρας και ως εκ τούτου ο καθένας είναι σημαντικός και αγαπημένος
γιατί διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα.
2 Τι σας έδωσε το έναυσμα για να
ξεκινήσετε την συγκεκριμένη ιστορία; Γνωρίζατε από την αρχή την κατάληξη των
ηρώων σας;
Η αλήθεια είναι πως όλα ξεκίνησαν από ένα κείμενο 2
σελίδων που διάβασε μια πολύ καλή μου φίλη και με παρακίνησε να το «απλώσω» και
να το κάνω μια ολοκληρωμένη ιστορία. Ξεκινώντας να γράφω το «Με την Πρώτη Ματιά»
αυτό που με ιντρίγκαρε ήταν να προσπαθήσω να μπω στην ψυχολογία του κεντρικού
ήρωα –του Αλέξη. Ήταν ένα προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μου, να καταφέρω να
δώσω στο αναγνωστικό κοινό έναν ήρωα που να αγαπά με πάθος, χωρίς όρια και για
πάντα! Έναν ήρωα που δεν ντρέπεται να παραδεχθεί ότι μια γυναίκα είναι το
κέντρο του κόσμου του, που δεν ντρέπεται να στραπατσαριστεί για την γυναίκα που
αγαπά. Κι όλα αυτά φανερά και όχι μόνο μέσα από τις σκέψεις του, κάτι που τις
πιο πολλές φορές το βλέπουμε από τις γυναίκες ηρωίδες, είτε σε βιβλία είτε σε
ταινίες.
Με γνώμονα λοιπόν, την απόλυτη παράδοση του ήρωα
μου στην αγάπη, άφησα την ιστορία να με οδηγήσει κεφάλαιο το κεφάλαιο, αν και
παραδέχομαι πως στο μυαλό μου υπήρχε πάντα το happy end και για τους δύο
κεντρικούς μου ήρωες. Η τύχη των δευτεραγωνιστών του βιβλίου ήταν φυσικό
επακόλουθο της τροπής της ιστορίας με βάση την κατάληξη του πρωταγωνιστικού
ζευγαριού.
3 Πόσο καιρό
σας πήρε η ολοκλήρωση του βιβλίου; Μετά την ολοκλήρωση του υπήρξαν αλλαγές
γιατί δεν μείνατε ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα; Αν ναι ποιες; Γνωρίζω ότι είναι πολύ νωρίς αλλά θα ρωτήσω.
Έχετε ξεκινήσει να γράφετε κάποιο άλλο;
Αυτή είναι μια ιδιαίτερα περίπλοκη ερώτηση όσον αφορά τη συγγραφή του
«Με την Πρώτη Ματιά» και θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.
Το πρωτόλειο κείμενο με τον τίτλο «Μόνο Δική μου … Πάντα» γράφτηκε σε
τέσσερις μήνες και ανέβηκε κεφάλαιο-κεφάλαιο, σχεδόν σε καθημερινή βάση, στην
παγκόσμια πλατφόρμα ανάγνωσης, το Wattpad.
Όταν προς μεγάλη μου και εννοείται ευχάριστη έκπληξη, ανοίχτηκε μπροστά
μου ο κόσμος της έκδοσης, ήταν προφανές πως το κείμενο χρειάζονταν και
επιβάλλονταν –για ευνόητους λόγους- να εμπλουτιστεί ή/και να αλλαχτεί. Το «Με
την Πρώτη Ματιά» πέρασε δια πυρός και σιδήρου για τουλάχιστον δύο χρόνια έως ότου καταλήξει στο τελικό κείμενο που οι
αναγνώστες κρατούν στα χέρια τους.
Οι αλλαγές που έγιναν αφορούν κυρίως την πλοκή της ιστορίας, σε μια
προσπάθεια να διορθώσω ατέλειες του πρωτόλειου κειμένου και να του δώσω
περισσότερο τη μορφή «λογοτεχνικού κειμένου». Οι ήρωες παρέμειναν οι ίδιοι με
ελάχιστες αλλαγές στη ψυχοσύνθεση κάποιων δευτερευόντων ηρώων που όμως είχαν
βασικό ρόλο στις εξελίξεις και σε μια νότα «σασπενς» που προσπάθησα να δώσω
θέλοντας να κρατήσω αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως την τελευταία
σελίδα. Το αν οι αλλαγές άξιζαν τον κόπο ή αν κατάφερα όπως επεδίωκα να κερδίσω
τους αναγνώστες μου, αυτό θα φανεί …
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω και να ευχαριστήσω την κα. Λένα
Παπανικολάου, που σαν b-writer ήταν το «τρίτο μάτι»
που σκάναρε ατέλειωτες φορές το κείμενο, πριν ολοκληρωθεί και παραδοθεί στα
ικανά και έμπειρα χέρια των αρμοδίων των «Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή».
Όσον αφορά στο αν ξεκίνησα να γράφω ήδη κάτι άλλο, η απάντηση είναι
θετική. Είχα ήδη την επόμενη ιστορία στο μυαλό μου ενώ έγραφα τη λέξη «ΤΕΛΟΣ»
στο «Με την Πρώτη Ματιά». Στην παρούσα
χρονική στιγμή, η νέα ιστορία και οι κεντρικοί της ήρωες έχουν ήδη
σκιαγραφηθεί. Έχω στο μυαλό μου το βασικό πλάνο στο οποίο θα κινηθώ αλλά για
άλλη μια φορά θα αφήσω την ιστορία να με παρασύρει και να με οδηγήσει στα δικά
της μονοπάτια.
4 Υπάρχει κάποιο είδος
Λογοτεχνίας που δε θα μπορούσατε να γράψετε
ή να διαβάσετε ποτέ; Και αν ναι γιατί;
Δεν θα μπορούσα να γράψω, ποτέ όμως! ιστορίες επιστημονικής φαντασίας ή
αστυνομικό μυθιστόρημα. Δεν είναι το είδος που διαβάζω ή θα ήθελα να διαβάσω
ποτέ. Αν μου επιτρέπεται η έκφραση, δεν ταιριάζει στην ψυχοσύνθεσή μου.
Προτιμώ να διαβάζω κοινωνική λογοτεχνία και οπωσδήποτε αισθηματική
γιατί αυτό με ξεκουράσει ενώ ταυτόχρονα με προβληματίζει και με εξελίσσει με
εποικοδομητικό τρόπο μιας και είναι και το είδος που λατρεύω να γράφω.
5 Ποιο πιστεύετε ότι είναι το δυσκολότερο
κομμάτι της συγγραφής; Θεωρείτε ότι η καλή ψυχολογία βοηθάει στη συγγραφή ; ή
το αντίθετο;
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση! Για μένα από τη
στιγμή που θα έχω την ιστορία «στημένη» στο μυαλό μου το να την μεταφέρω στο
χαρτί –ή μάλλον για να ακριβολογώ στην οθόνη του υπολογιστή μου- είναι σχετικά
εύκολο. Οπότε αν πρέπει να δώσω μια πιο συγκεκριμένη απάντηση, τότε θα έλεγα
πως το δυσκολότερο κομμάτι της συγγραφής για μένα προσωπικά, είναι μέχρι να σκιαγραφήσω
την ιστορία.
Όσο για το θέμα της καλής ή κακής ψυχολογίας … Πιστεύω πως εξαρτάται
από την σκηνή την οποία περιγράφεις. Δηλαδή, σε στιγμές που ήμουν όντως
πιεσμένη ψυχολογικά ή απλά κουρασμένη και εκνευρισμένη, έγραψα κάποιες σκηνές
που κατά την άποψή μου είναι πολύ δυνατές –βγάζουν πολύ έντονα συναισθήματα.
6 Ποια πιστεύετε ότι είναι η
μαγική συνταγή για να αγγίξει την καρδιά του αναγνώστη;
Να πιστέψεις σε αυτό που κάνεις και να το κάνεις με
γνώμονα την καρδιά σου. Να παραδώσεις εκείνο το κομμάτι της ψυχής σου που θα
δώσει πνοή στις λέξεις και θα τις ταξιδέψει ως την καρδιά του αναγνώστη.
Κατά την προσωπική μου άποψη, σε κάθε μορφή τέχνης,
αυτό που κάνει το κάθε έργο ξεχωριστό και καλοδεχούμενο στον τελικό αποδέκτη
–το κοινό, είναι το συναίσθημα. Κάτι άρτιο αλλά άψυχο, πιστεύω, πως δεν θα έχει
την ίδια απήχηση όσο κάτι που μπορεί να έχει κάποιες «τεχνικές» ατέλειες αλλά
θα είναι κατάθεση ψυχής.
Είμαι υπέρμαχος, σαν νεόκοπη συγγραφέας αλλά κυρίως
σαν χρόνια αναγνώστης, της λογικής πως για να αγγίξεις την καρδιά του αναγνώστη
πρέπει να ανοίξεις πρώτα τη δική σου καρδιά.
7 Υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα θέλατε να είστε εσείς η
δημιουργός του;
Αρκετά!!! Είμαι φανατική βιβλιοφάγος και ομολογώ
χωρίς φόβο ότι λατρεύω και θαυμάζω αρκετούς/ές έλληνες και ξένους συγγραφείς.
Έχω διαβάσει βιβλία που τελειώνοντας τα σκέφτηκα πόσο θα ήθελα να ήταν δικά μου
δημιουργήματα. Αν υπάρχει ο όρος της καλοπροαίρετης ζήλιας, εγώ τον ασπάζομαι!
Δεν θεωρώ ούτε ντροπή ούτε υποτιμητικό να παραδεχθώ ότι πολύ θα ήθελα να έχω
γράψει η ίδια βιβλία που με έχουν αγγίξει, που μου έχουν προκαλέσει μυριάδες
συναισθήματα –ακόμη και αρνητικά.
8 Ποιο απόφθεγμα σας
αντιπροσωπεύει απόλυτα;
«Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό!»
9 Ποια είναι η ερώτηση που θα
θέλατε να απαντήσετε και δε σας έχει ρωτηθεί ποτέ;
Η αλήθεια είναι ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που μου ζητήθηκε να
απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις σε μορφή συνέντευξης. Οπότε από αυτή τη σκοπιά
νομίζω πως είμαι καλυμμένη. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο θα ήθελα να απαντήσω.
Αν όμως η ερώτηση είναι γενική, θα ήθελα κάποιος να με ρωτήσει κοιτώντας
με στα μάτια και εννοώντας το πραγματικά «Πως αισθάνεσαι; Πως νιώθεις;» και να
ακούσει την απάντησή μου με ενδιαφέρον και υπομονή γιατί νομίζω πως θα έχω
πολλά να πω!
10 Αν σας ζητούσαν να χαρακτηρίσετε
μ’ ένα επίθετο τους ήρωες του βιβλίου
σας, ποιο θα αντιστοιχούσε σε ποιον και
γιατί;
Θέλω να πιστεύω πως έκανα ότι καλύτερο μπορούσα στη σκιαγράφηση των
ηρώων μου. Όλων τους, ακόμη και των δευτεραγωνιστών.
Όσον αφορά το κεντρικό ζευγάρι θα έλεγα πως τους χαρακτηρίζει το
επίθετο «απόλυτος». Αγαπούν και μισούν, πεισμώνουν και συγχωρούν, όλα στον
απόλυτο βαθμό. Το γιατί; Επειδή αυτό ακριβώς επεδίωκα να δώσω στον αναγνώστη.
Μια σχέση αγάπης που να είναι τόσο πλήρης που να μοιάζει το απόλυτο όλα!!!
Τους υπόλοιπους ήρωες μου θα έλεγα πως τους χαρακτηρίζει το επίθετο
«υποστηρικτικός» και «δοτικός». Γιατί έτσι στέκονται καθ’ όλη τη διάρκεια της
ιστορίας στο πλάι των κεντρικών ηρώων.
11 Κλείνοντας πείτε μας λίγα λόγια για την Ευαγγελία . Ποια είναι η καθημερινότητά της; Πιστεύει
στην αληθινή φιλία ; στον έρωτα ;στο Happy end; Τι την εξοργίζει; Τι δε θα μπορούσε
να συγχωρήσει ποτέ ; Τι θεωρεί απόλυτη ευτυχία; Και τι θα ήθελε να ευχηθεί
στους αναγνώστες της;
Η Ευαγγελία είναι μια από τις χιλιάδες «Μαίρη
Παναγιωταρά» της ελληνικής κοινωνίας. Είμαι εργαζόμενη, μητέρα, σύζυγος και
φυσικά νοικοκυρά. Μιας και είμαι «ένα τι» τελειομανής και θέλω με ότι
καταπιάνομαι να το φέρω εις πέρας όσο το δυνατόν πιο άρτια, η καθημερινότητα
μου είναι τις περισσότερες μέρες ένας μαραθώνιος. Επειδή όμως είμαι και ένας
άνθρωπος που αγαπώ και αποζητώ τη μοναξιά μου, στο τέλος της ημέρας μ’ έναν
μαγικό τρόπο πάντα βρίσκω τον χρόνο να ασχοληθώ με ότι αγαπώ –το διάβασμα ή το
γράψιμο.
Είμαι φανατική οπαδός της αληθινής φιλίας και την
αναζητώ ακόμη και σήμερα. Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή που αν και έχω φάει αρκετά
«χαστούκια» στη ζωή μου από «φίλους» ακόμη πιστεύω πως αυτοί που έχουν
παραμείνει δίπλα μου είναι φίλοι μου
αν και φυσικά υπάρχει και η κατηγορία των «γνωστών».
Εννοείται πως πιστεύω στον έρωτα! Είμαι αθεράπευτα
ρομαντική και όπως στο θέμα «φιλιά» έτσι
και στο κεφάλαιο «έρωτας» πιστεύω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Γι αυτό
άλλωστε διάλεξα να ασχοληθώ με την αισθηματική λογοτεχνία ειδικά και όχι με το
κοινωνικό μυθιστόρημα γενικά.
Το Happy End,
για μένα επιβάλλεται! Ζούμε σε μια εποχή που οι χαρές στην καθημερινότητα μας
είναι ελάχιστες και άρα πολύτιμες. Είμαι λοιπόν της άποψης πως όταν επιλέγουμε να ξεφύγουμε από την
πραγματικότητα διαβάζοντας ένα βιβλίο το happy end είναι τουλάχιστον απαραίτητο!
Τι με εξοργίζει; Η αδικία! Και αυτό απαντά αυτόματα
και την ερώτηση «τι δεν θα μπορούσα να συγχωρήσω ποτέ». Με εξοργίζει η αδικία
σε κάθε επίπεδο –προσωπικό, κοινωνικό. Και δεν θα μπορούσα ποτέ, όπως και το
έχω κάνει, να συγχωρήσω κάποιον που με αδίκησε ιδιαίτερα όταν προηγουμένως με
έχει κρίνει χωρίς να με ακούσει ή να δει τα πράγματα σφαιρικά.
Απόλυτη ευτυχία … Δεν ξέρω αν μπορώ να πω πως ξέρω
τι είναι η απόλυτη ευτυχία. Ξέρω όμως πως ευτυχία για μένα είναι οι μικρές χαρές
της ζωής. Οι στιγμές εκείνες που σου μοιάζουν απειροελάχιστες στο χάος του
χρόνου, αλλά μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό σου όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Στους αναγνώστες μου θα ήθελα να ευχηθώ πρώτα από
όλα υγεία –το πολυτιμότερο αγαθό που μας έχει δοθεί και όλοι το υποτιμάμε μέχρι
ότου το χάσουμε. Να ευχηθώ ευημερία προσωπική και επαγγελματική. Και φυσικά να
απολαύσουν το ταξίδι του Αλέξη και της Δανάης εισπράττοντας έστω και το
ελάχιστο από την κατάθεση της ψυχής μου που έδωσε πνοή στους ήρωες μου.
Σ’ ευχαριστώ πολύ!
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Η Δανάη και ο Αλέξης ζούσαν έναν παραμυθένιο έρωτα και πίστευαν πως αυτό που βίωναν ήταν τόσο μοναδικό, που θα κρατούσε για πάντα. Η μοίρα, όμως, είχε διαφορετική γνώμη…
Ψέματα, μυστικά και ίντριγκες προκάλεσαν τον χωρισμό τους και, μέσα σε μια νύχτα, είδαν τα όνειρά τους για ένα κοινό μέλλον να διαλύονται. Η Δανάη πληρώνει ακριβά το τίμημα στον έρωτα, ενώ ο Αλέξης αναγκάζεται να συμβιβαστεί με μία ζωή που άλλοι επέλεξαν για εκείνον.
Μετά από χρόνια, όταν οι δρόμοι τους διασταυρώνονται ξανά, όλα είναι διαφορετικά. Το παρελθόν επιστρέφει δυνατό και θυμίζει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει – και κυρίως, πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Οι δυο τους βρίσκονται αντιμέτωποι με αποκαλύψεις που συγκλονίζουν, ενώ η αλήθεια, που παλεύει να βγει στο φως, μοιάζει με κακόγουστο ψέμα.
Μία ιστορία αγάπης για τη δύναμη του μοιραίου έρωτα και τις δεύτερες ευκαιρίες…
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Αναστενάζοντας, στράφηκε προς το παράθυρο και άφησε το
βλέμμα της να ταξιδέψει πρώτα στη σκοτεινή θάλασσα, προτού το υψώσει προς τον
ουρανό. Αναρωτήθηκε τι να έκανε εκείνος. Πού να βρισκόταν; Τον είχε επηρεάσει
κι εκείνον ό,τι συνέβη μεταξύ τους νωρίτερα;
Έκλεισε τα μάτια και τον έφερε ολοζώντανο μπροστά της,
ενώ στα χείλη της σχηματιζόταν ένα χαμόγελο. Τόσα χρόνια θυμόταν ολοκάθαρα κάθε
χαρακτηριστικό του προσώπου του· ήταν μια εικόνα που εισέβαλλε στην
καθημερινότητά της, ακάλεστη τις περισσότερες φορές, αλλά πάντα οικεία. Πίστευε
ότι αν κάποια στιγμή τον ξαναέβλεπε θα ήταν προετοιμασμένη. Όμως απόψε, όταν
τον είδε μπροστά της, τίποτα και κανείς δεν θα μπορούσε να την έχει
προετοιμάσει για το καρδιοχτύπι που της προκάλεσε, για το ότι ξύπνησε μέσα της
αισθήσεις που πίστευε ότι είχαν νεκρωθεί τελείως…
Σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι της και προχώρησε προς
την ντουλάπα, ψάχνοντας να βρει κάτι που ήταν κρυμμένο στο βάθος ενός ραφιού.
Όταν τα χέρια της έπιασαν ένα μικρό τετράγωνο κουτί έμεινε για μια στιγμή
αναποφάσιστη και μετά, με αργές κινήσεις σαν να φοβόταν, το τράβηξε προς τα
έξω. Το πήρε στα χέρια της κρατώντας το σαν κάτι επικίνδυνο και συνάμα πολύτιμο
και το ακούμπησε στο καναπεδάκι που ήταν μπροστά στην μπαλκονόπορτα.
Με αργές κινήσεις το άνοιξε και ήταν σαν να άνοιγε
άλλη μια πόρτα στο παρελθόν της μαζί του.
