ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
1)Πείτε μας λίγα λόγια για το καινούργιο σας
βιβλίο ‘’Η Αγάπη που Δεν Άκουσες ‘’ που
κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις
εκδόσεις Ψυχογιός .Τι σας έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε την συγκεκριμένη
ιστορία; Ποιον ήρωα αγαπήσατε, ποιον
λυπηθήκατε και με ποιον εξοργιστήκατε
πιο πολύ σε αυτό το βιβλίο; Θεωρείτε ότι στην συγκεκριμένη ιστορία πήρε ο
καθένας ότι του αναλογούσε στη ζωή;
«Η αγάπη που
δεν άκουσες» είχε ως έναυσμα μια ιστορία που έτυχε να διαβάσω σχετικά με την ύπαρξη μιας φάλαινας, της πιο μοναχικής
φάλαινας του κόσμου, που οργώνει εδώ και είκοσι χρόνια τους ωκεανούς, προκειμένου
να προσελκύσει με το τραγούδι της το ταίρι της. Λόγω όμως μιας γενετικής
μετάλλαξης έχει καταδικαστεί σε
παντοτινή μοναξιά, αφού η συχνότητα των 52 hertz που εκπέμπει δεν ακούγεται από τις άλλες
φάλαινες. Έτσι το ερωτικό της
κάλεσμα μένει μόνιμα αναπάντητο. Εντυπωσιασμένη από την αέναη μοναξιά αυτού του
πλάσματος εμπνεύστηκα το βιβλίο, που
βασικό του θέμα είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας και κυρίως ο αληθινός έρωτας, αυτός
που κινεί γη και ουρανό και οδηγεί κάποτε στα άκρα.
Αγάπησα την
Ειρήνη, την κεντρική ηρωίδα του βιβλίου,
μια κοπέλα που βιώνει έντονα τη διαφορετικότητα και τον αποκλεισμό, εξαιτίας
μιας αναπηρίας, παράλληλα όμως θύμωσα μαζί της. Αναγνώρισα το μεγαλείο της ψυχής
της, πόνεσα όμως κιόλας με τις επιλογές της. Δεν ξέρω αν πήρε ο καθένας στη
συγκεκριμένη ιστορία αυτό που του αναλογούσε, δεν ξέρω βέβαια και ποιος είναι
εκείνος που μπορεί να καθορίσει τι αναλογεί στον καθένα. Η ζωή δεν είναι πάντα
δίκαιη και σίγουρα δεν είναι κανείς σε θέση να προκαθορίσει πράγματα και
καταστάσεις.
2)Πώς διαλέγετε το θέμα πάνω στο οποίο θα
κινηθείτε και την εποχή του κάθε βιβλίου σας; Τι βήματα ακολουθείτε για να
φτάσετε στο τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα; Έχετε μια συγκεκριμένη πορεία και μένετε σταθερή ; Ή αυτή η πορεία
μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει; ; Υπήρξε κάποιο από τα βιβλία σας που υπέστη
αλλαγή ενώ το είχατε ολοκληρώσει , γιατί δεν είχατε μείνει ικανοποιημένη από το
αποτέλεσμα;
Νομίζω ότι ίσως να είναι το θέμα που διαλέγει
εμένα και όχι το αντίστροφο, γιατί η αλήθεια είναι πως όλη αυτή η διαδικασία
γίνεται εντελώς τυχαία, γεγονός που στα μάτια μου τουλάχιστον την καθιστά και
μοιραία. Το έναυσμα μπορεί να είναι οτιδήποτε: ένας στίχος, κάτι που διάβασα, μια
φράση που λέει κάποιος δίπλα μου, μια ταινία, μια εικόνα την ώρα που οδηγώ στο
δρόμο. Καταλαβαίνω λοιπόν αμέσως εκείνη την ώρα πως κάτι ξεκινάει, κάτι απαιτεί
να βγει στην επιφάνεια. Συνήθως γράφω έχοντας μια εικόνα στο μυαλό μου για το
πώς θα ήθελα να εξελιχθεί η ιστορία μου.
Πολλές φορές όμως οι ήρωες μου “επαναστατούν” και παίρνουν τη σκυτάλη. Είναι
περίεργο, μαγικό σχεδόν ότι, ενώ εγώ είμαι εκείνη που τους δίνει ζωή, ξαφνικά
πάντα στην πορεία αυτοί σηκώνουν μπαϊράκι και πράττουν κατά βούληση. Δεν μου
έχει τύχει ως τώρα να αλλάξω κάτι σημαντικό στα βιβλία μου εκ των υστέρων. Φυσικά
και περνούν από εξονυχιστική
διαδικασία επιμέλειας και από εμένα και από την επιμελήτριά μου, ως προς τον
βασικό τους άξονα όμως δεν έχει αλλάξει ποτέ ως τώρα κάτι.
3) Υπάρχουν συγγραφείς που θαυμάζετε ιδιαίτερα και σας έχουν επηρεάσει; Ίσως και
κάποια βιβλία που επιστρέφετε συχνά πυκνά και αποτελούν βάση για εσάς ;
Υπάρχουν πολλά ονόματα που θαυμάζω και που
απολαμβάνω πάντα να διαβάζω έργα τους. Από τους σύγχρονους ξεχωρίζω για παράδειγμα
από την εγχώρια λογοτεχνία τον Γιάννη Ξανθούλη, τον Ισίδωρο Ζουργό, τη Ζυράννα
Ζατέλη και την Ευγενία Φακίνου, ενώ έχω ιδιαίτερη αγάπη για τους Ισπανόφωνους
συγγραφείς, όπως ο Μάριο Βάργκας Λιόσα, ο Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, η Ιζαμπέλ Αλιέντε,
ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Χουάν Μαρσέ, ο Χούλιο Κορτάσαρ και πολλοί ακόμα
άλλοι. Από τους κλασσικούς συγγραφείς
επηρεάστηκα ιδιαίτερα από τον Τζορτζ Όργουελ, τον Γκύντερ Γκρας
και τον Ντοστογιέφσκι. Όσον αφορά τα βιβλία, πιστεύω ακράδαντα πως ένα μεγάλο
κομμάτι του ποιοι είμαστε και του πώς σκεφτόμαστε και πράττουμε έχει καθοριστεί
από τα αναγνώσματά μας. Αν έπρεπε λοιπόν να αναφέρω κάποια βιβλία που με
έχουν “σημαδέψει” θα έλεγα το “1984” του Όργουελ, το “Ο έρωτας στα χρόνια της
χολέρας” του Μάρκες, το “Και με το φως του λύκου επανέρχονται” της Ζατέλη, το
“Άρωμα” του Ζίσκιντ, “Τα παιδιά του μεσονυχτίου” του Ρουσντί και τόσα μα τόσα
ακόμα.
4)Ποιο είδος Λογοτεχνίας δε θα μπορούσατε να
γράψετε ή να διαβάσετε ποτέ; Και αν ναι
γιατί;
Δεν αποκλείω ποτέ και τίποτα. Αν κάποια ιστορία με τραβήξει, θα τη
διαβάσω αδιαφορώντας για το σε ποιο είδος ανήκει ή ποιος την έχει γράψει. Το
ίδιο ισχύει και για τη συγγραφή.
5)Έχετε
ιστορίες τελειωμένες που δεν θα τις δούμε ποτέ εμείς οι αναγνώστες; Αν σας ζητούσαν να
ξεχωρίσετε σε ποιο βιβλίο σας έχετε
μεγαλύτερη αδυναμία και σε ποιον ήρωα ή ηρωίδα
τι θα απαντούσατε;
Δεκάδες. Δεν εξυπηρετούν όλες οι ιστορίες τις ίδιες ανάγκες. Πολλές
γράφονται απλά και μόνο για να “χαϊδέψουν” την ψυχή του δημιουργού τους, για να
καλύψουν δικά του κενά, να καθησυχάσουν προσωπικές ανησυχίες, να εκφράσουν
φόβους, επιθυμίες και αδυναμίες που κρύβονται μέσα στο βαθύτερο εγώ μας και που
εκεί είναι προορισμένες και να παραμένουν. Όσον αφορά τις αδυναμίες, δεν νομίζω
ότι μπορώ να σας απαντήσω. Αγαπώ όλα τα πνευματικά μου παιδιά, το καθένα
με διαφορετικό
τρόπο και “αγκαλιάζω” όλους τους ήρωες
που έχω “γεννήσει”, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια και ότι ταυτίζομαι πάντα μαζί
τους ή ότι μου είναι όλοι τους συμπαθείς.
6) Τι
πιστεύετε ότι πρέπει να υπάρχει σε ένα βιβλίο για να μπορέσει να αγγίξει την
καρδιά του αναγνώστη;
Ειλικρίνεια και
αγάπη καταρχάς από πλευράς δημιουργού. Και από εκεί και έπειτα, ένα βιβλίο
πρέπει να γεννά συναίσθημα, να “στοιχειώνει” τις σκέψεις σου ακόμα και όταν δεν
το έχεις στα χέρια σου, να υποφέρεις κάθε φορά που αναγκάζεσαι να το κλείσεις,
να σε συντροφεύει και να επανέρχεται στη μνήμη σου ξανά και ξανά ακόμα κι αν
έχει τελειώσει εδώ και καιρό.
7)Πόσο
χρόνο σας παίρνει συνήθως η ολοκλήρωση ενός βιβλίου; Και τέλος ποιο σημείο της
συγγραφής θεωρείτε ότι είναι το δυσκολότερο κομμάτι της;
Συνήθως η ολοκλήρωση ενός βιβλίου μου παίρνει περίπου ένα χρόνο, χωρίς
αυτό όμως να είναι προκαθορισμένο ή υποχρεωτικό. Για μένα το πιο δύσκολο κομμάτι
είναι αφού έχει γραφτεί η λέξη “τέλος”, όταν δηλαδή καλείσαι ξαφνικά να
αποχωριστείς τον κόσμο στον οποίο ζούσες και ανέπνεες τους τελευταίους μήνες,
όταν πρέπει πια να αφήσεις τους ήρωες σου να “ζήσουν” χωρίς εσένα.
8)Ποια είναι η ερώτηση που θα θέλατε να
απαντήσετε και δε σας έχει ρωτηθεί ποτέ;
Θα μου άρεσε να ερωτηθώ ποιος ήρωας
βιβλίου θα επιθυμούσα να είμαι, ποιανού τη ζωή θα ήθελα να “κλέψω”
δηλαδή, σκέψη που με απασχολούσε πολύ ιδίως στα παιδικά μου χρόνια. Και η
απάντηση ήταν πως θα ήθελα να είμαι ο Φιλέας Φογκ στο “Γύρο του κόσμου σε 80
μέρες”. Να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο, να βρω τον έρωτα της ζωής μου στη
διάρκεια του ταξιδιού και να κερδίσω εντέλει κι ένα στοίχημα ιδιαίτερα
σημαντικό τόσο για την προσωπικότητά μου,
όσο και για το ευ ζειν μου. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
9)Από ποια ηλικία ξεκίνησε η σχέση σας με τη
συγγραφή και με ποιο τρόπο? Τι ήταν αυτό
που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή ;
Έγραφα
πάντα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από παιδάκι στην ουσία. Ήταν ένα
είδος ψυχικής ανάγκης, ένας τρόπος έκφρασης απαραίτητος στην καθημερινότητά μου.
Απλά ως ένα σημείο ποτέ δεν είχα
σκεφτεί να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα, να επικοινωνήσω μέσα από τα γραπτά μου
με τον κόσμο. Σε κάποια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου, το 2007, έπεσα στη
συγγραφή με τα μούτρα. Είχα ανάγκη να ξεχαστώ, να βυθιστώ σε έναν κόσμο
διαφορετικό, ξεκομμένο από τα
προβλήματα της καθημερινότητάς μου. Και κάπως έτσι η μια σελίδα έφερε την άλλη
και γεννήθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα με τον τίτλο “Salvadera”. Και με
αυτό το βιβλίο άνοιξε στην ουσία για εμένα ένας δρόμος. Γιατί πλέον η ανάγκη
μου να γράφω έπαψε να είναι απλά εσωτερική υπόθεση, αφού πια τα γραπτά
μου είχαν βγει στον έξω κόσμο.
Τον ίδιο αυτό δρόμο εξακολουθώ να διαβαίνω ακόμα σήμερα και είμαι βέβαιη πως θα
είναι μακρύς. Γιατί πλέον μου είναι αδύνατο να φανταστώ την καθημερινότητά μου
χωρίς τη συγγραφή. Δεν μπορώ να
εγκλωβίσω τις ιστορίες που αφυπνίζονται μέσα μου, να τις καταδικάσω στην
αφάνεια.
10) Κλείνοντας πείτε μας λίγα λόγια για την Κλαίρη. Ποια είναι η
καθημερινότητά της; Πιστεύει στην φιλία στο Happy end; Τι την εξοργίζει; Τι δε θα μπορούσε να
συγχωρήσει ποτέ ; Τι θεωρεί απόλυτη ευτυχία; Και τι θα ήθελε να ευχηθεί στους
αναγνώστες της;
Η Κλαίρη τρέχει και δεν φτάνει στην καθημερινότητά της. Κατά
ένα περίεργο τρόπο όμως το απολαμβάνει. Δουλεύει ως καθηγήτρια Γερμανικών,
γράφει ανελλιπώς, φωτογραφίζει οτιδήποτε τραβήξει το βλέμμα της, ταξιδεύει,
ονειρεύεται, ποθεί να δημιουργεί, συναντά
φίλους, χαλαρώνει με τον άντρα της και τα σκυλιά της. Πιστεύει στη φιλία
παραπάνω ίσως και απ’ ότι πιστεύει στον έρωτα και είναι αληθινή και πιστή φίλη
σε εκείνους που αγαπά και που έχει επιλέξει να τη συντροφεύουν στη ζωή της ως
δεύτερη οικογένειά της. Επιδιώκει το happy end σε όλους τους τομείς της ζωής της, ακόμα όμως και όταν αυτό δεν
έρχεται, μαθαίνει από τα λάθη της και ευγνωμονεί τις εμπειρίες που της
χαρίζονται. Για εκείνη απόλυτη ευτυχία είναι μια βόλτα με ανθρώπους που αγαπά
και τα σκυλιά της στη θάλασσα, ένα καλό βιβλίο μια βροχερή ημέρα, ένα αρωματικό
κρασί ένα καλοκαιρινό δειλινό, οι στιγμές που βυθίζεται στο νερό και
στο φως του Αιγαίου ψιθυρίζοντας ξανά και ξανά από μέσα της πως είναι απίστευτα
ευγνώμων για όσα της έχουν δοθεί.
Όσον αφορά τώρα τους αναγνώστες, θα ήθελε να τους ευχηθεί να είναι
αληθινοί, να μην το βάζουν κάτω, να ανακαλύπτουν το φως στο σκοτάδι, να μη
φοβούνται να τολμήσουν, να μη φοβούνται να ζήσουν.
Ευχαριστώ από καρδιάς για την πολύ όμορφη αυτή
συνέντευξη!
Εύχομαι πάντα επιτυχίες και να είναι καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο!
ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Love Books-Love Read
ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΗΣ ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Γνωριμία με τη συγγραφέα Claire Theodorou,
Περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα και παρουσίαση του νέου της
βιβλίου Η Αγάπη που δεν Άκουσες!
5/02 /2018 PUBLIC ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
6/02/2018 PUBLIC ΣΕΡΡΩΝ
7/2/2018 PUBLIC ΚΟΖΑΝΗΣ
Το καινούργιο βιβλίο της Κλαίρη θεοδώρου ''Η Αγάπη που δεν άκουσες '' κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κανείς για τον έρωτα; Τον αληθινό έρωτα, όχι τον περιστασιακό, τον επιφανειακό, αυτόν που αποσκοπεί στο βόλεμα. Τον έρωτα που κινεί γη και ουρανό, γεννά πολέμους και γίνεται λαίλαπα, αυτόν που ξεπερνά κάθε εμπόδιο, καταφέρνει το αδύνατο, δημιουργεί και γκρεμίζει τα πάντα. Έναν τέτοιο έρωτα βιώνει η Ειρήνη για τον Φίλιππο, τον σύντροφο των παιδικών της χρόνων, τον άνθρωπο που αγκαλιάζει την αναπηρία της, τον μόνο που την αποδέχεται όπως ακριβώς είναι. Έναν τέτοιο έρωτα βιώνει και ο Φίλιππος. Όχι όμως για την Ειρήνη.
Εγκλωβισμένοι σε ένα απόκοσμο σκηνικό, ένα βυθισμένο χωριό-φάντασμα που μετατρέπεται άθελά του σε υγρό τάφο, η Ειρήνη, ο Φίλιππος και όσοι άλλοι εμπλέκονται στη ζωή τους ακροβατούν στην κόψη του ξυραφιού, γίνονται έρμαια των φόβων και των αδυναμιών τους, υποκύπτουν στα πιο κρυφά τους πάθη, αγαπούν, πληγώνουν, σκοτώνουν, θυσιάζουν. Κάποιες φορές, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί το ερωτικό κάλεσμα κάποιων πλασμάτων είναι σπάνιο, μοναδικό και δυστυχώς αέναα καταδικασμένο να μην ακούγεται ποτέ, να παραμένει χαμένο στον βυθό της μοναξιάς.
Και τελικά το αιώνιο ερώτημα ανέρχεται για άλλη μια φορά στην επιφάνεια: μπορεί κανείς να ξεφύγει από αυτό που του όρισαν οι μοίρες, να υπερνικήσει τη μοναξιά και τη διαφορετικότητά του; Αντέχει να κολυμπήσει αντίθετα στο ρεύμα; Κι αν ναι, με ποιο τίμημα;
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ-ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
γεννήθηκε στην Ελλάδα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία. Ζει στην Αθήνα με τον άντρα της και τα τέσσερα σκυλιά τους και λατρεύει τα ταξίδια. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική Ξένων Γλωσσών και την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση. Επίσης έχει σπουδάσει φωτογραφία κι έχει εργαστεί ως φωτογράφος και συντάκτρια σε ελληνικά περιοδικά. Σήμερα εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ και Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου