Απωθημένα και ενοχές ! Όνειρα ξεχασμένα βρίσκουν έδαφος και ευδοκιμούν..Στον κόσμο όμως των ονείρων οι κανόνες της πραγματικότητας δεν ισχύουν ,αντίθετα ξεκλειδώνουν σημάδια του υποσυνείδητου και δε ξέρεις που πατάς. Πνίγεσαι γιατί κάποιοι δε φταίνε σε τίποτα αλλά η ζωή είναι δική σου..Η ηρωίδα καλείται να διαλέξει μέσα από μια δεύτερη ευκαιρία που της δίνεται ανέλπιστα. Ποτέ δεν είναι αργά η ζωή είναι μπροστά της.Έχει δικαίωμα και αυτή στην ευτυχία..Τίποτα όμως δεν είναι εύκολο. Ακροβατεί ανάμεσα στις ενοχές και στις κρυφές της επιθυμίες. Αυτό που ήθελε πάντα είναι πλέον δίπλα της!Μέσα στις σκέψεις της τα θέλω και τα πρέπει στήνουν χορό. Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βρει στοιχεία μέσα στο βιβλίο με τα οποία μπορεί να ταυτιστεί....
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Η τολμηρή απόφαση της Μαρίνας, μιας σαραντάχρονης συζύγου και μητέρας, να συνεχίσει τις σπουδές της από εκεί όπου τις είχε αφήσει είκοσι χρόνια πριν την οδηγεί στην Πόλη του Φωτός, το Παρίσι, και, στη συνέχεια, στο εξωτικό Μαρόκο. Η καρμική γνωριμία της με τον Νασίρ και τα έντονα συναισθήματα που μοιράζονται ανατρέπουν τις ισορροπίες της τακτοποιημένης ζωής τους.
«Ακόμα κι αν ξεχάσεις όσα σου είπα, μην ξεχάσεις ποτέ πώς σε έκανα να νιώσεις», της είχε πει ο Νασίρ εκείνο το τελευταίο βράδυ στην Καζαμπλάνκα.
Και ύστερα, η Σαντορίνη! Ένας ηφαιστειακός τόπος όπου η ζωή είναι πιο δυνατή από τον θάνατο και ο έρωτας ανάμεσα στη Μαρίνα και στον Νασίρ πιο δυνατός από τα πρέπει. Κάθε φορά που ο φλογερός ήλιος της Σαντορίνης βυθίζεται στο Αιγαίο, εκείνοι αγαπιούνται ακόμα πιο πολύ.
Όσο και αν η Μαρίνα παλεύει να καταπιέσει αυτά που νιώθει, να αφοσιωθεί στην οικογένειά της, τα λόγια του Νασίρ, φυλαγμένα στα συρτάρια του μυαλού και της καρδιάς της, δεν την αφήνουν να ξεχάσει. «Όπου κι αν πάω, θα σε πάρω μαζί μου, θα σε κουβαλάω μέσα μου, για πάντα»
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Η τολμηρή απόφαση της Μαρίνας, μιας σαραντάχρονης συζύγου και μητέρας, να συνεχίσει τις σπουδές της από εκεί όπου τις είχε αφήσει είκοσι χρόνια πριν την οδηγεί στην Πόλη του Φωτός, το Παρίσι, και, στη συνέχεια, στο εξωτικό Μαρόκο. Η καρμική γνωριμία της με τον Νασίρ και τα έντονα συναισθήματα που μοιράζονται ανατρέπουν τις ισορροπίες της τακτοποιημένης ζωής τους.
«Ακόμα κι αν ξεχάσεις όσα σου είπα, μην ξεχάσεις ποτέ πώς σε έκανα να νιώσεις», της είχε πει ο Νασίρ εκείνο το τελευταίο βράδυ στην Καζαμπλάνκα.
Και ύστερα, η Σαντορίνη! Ένας ηφαιστειακός τόπος όπου η ζωή είναι πιο δυνατή από τον θάνατο και ο έρωτας ανάμεσα στη Μαρίνα και στον Νασίρ πιο δυνατός από τα πρέπει. Κάθε φορά που ο φλογερός ήλιος της Σαντορίνης βυθίζεται στο Αιγαίο, εκείνοι αγαπιούνται ακόμα πιο πολύ.
Όσο και αν η Μαρίνα παλεύει να καταπιέσει αυτά που νιώθει, να αφοσιωθεί στην οικογένειά της, τα λόγια του Νασίρ, φυλαγμένα στα συρτάρια του μυαλού και της καρδιάς της, δεν την αφήνουν να ξεχάσει. «Όπου κι αν πάω, θα σε πάρω μαζί μου, θα σε κουβαλάω μέσα μου, για πάντα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου