ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 

ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

1)Πείτε μας λίγα λόγια για την πλοκή από  τα ‘Ματωμένα Νούφαρα’’ που  κυκλοφόρησαν πρόσφατα   από τις εκδόσεις ΜΑΤΙ. Ποιον ήρωα αγαπήσατε και  ποιον λυπηθήκατε πιο πολύ σε αυτό το βιβλίο;

Καταρχήν να σας ευχαριστήσω πολύ γι’ αυτή τη συνέντευξη. Είναι μεγάλη χαρά και τιμή για μένα. Η ιστορία του βιβλίου διαδραματίζεται στην Κεντρική Μακεδονία, όπου το πτώμα ενός κοριτσιού ανακαλύπτεται, βάναυσα κακοποιημένο, δίπλα σε ένα ποτάμι. Την υπόθεση καλείται να εξιχνιάσει με την ομάδα του ένας αστυνόμος, ο Πέτρος Ζάνος, ο οποίος εργάζεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών. Παράλληλα εμφανίζεται η Ρωξάνη Βαλαωρίτου, η οποία προσπαθώντας να ξεπεράσει τον πρόσφατο θάνατο του συζύγου της αποφασίζει να αγοράσει ένα αγρόκτημα και να μετακομίσει με την κόρη της και τον γιο του άντρα της από τον προηγούμενο του γάμο, στο συγκεκριμένο μέρος. Η γνωριμία της όμως, όχι μόνο με τον Πέτρο Ζάνο, μα και με τον πλούσιο κτηματία γείτονα της Φίλιππο Βενιέρη, θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή της περισσότερο όταν θα αντιληφθεί πως οι εφιάλτες της εμφανίζουν μπροστά στα μάτια της τους φόνους κοριτσιών πριν γίνουν, αλλά και πως βρίσκεται και η ίδια στο στόχαστρο ενός κατά συρροή δολοφόνου που δρα με ακρίβεια και δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη για την ταυτότητα του.    

Αγάπησα όλους τους ήρωες πάρα πολύ, ακόμη και τους κακούς, λάτρεψα όμως τον Πέτρο Ζάνο. Κι αυτό γιατί είναι ένας άντρας που,  παρόλο που τον κυνηγούν τα δικά του «φαντάσματα», επικεντρώνεται στο καθήκον και δεν ησυχάζει έως ότου φτάσει στο στόχο του. Τώρα για το ποιον λυπήθηκα πιο πολύ δεν μπορώ να απαντήσω συγκεκριμένα, γιατί αποκαλύπτοντας το πρόσωπο θα προδώσω κάποια πράγματα από το βιβλίο. Να πω όμως πως η συγγραφή των κεφαλαίων που αφορούσαν το δολοφόνο και τα θύματα του ήταν μια διαδικασία ιδιαίτερα ψυχοφθόρα για μένα που, αν και έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, ακόμη με στοιχειώνει. Ίσως γιατί βίωσα στο έπακρο μαζί με τα θύματα τον πόνο και την αγωνία τους σαν να ήμουν κι εγώ ένα από αυτά.

2) Πώς διαλέγετε το θέμα πάνω στο οποίο θα κινηθείτε και την εποχή του κάθε βιβλίου σας; Τι βήματα ακολουθείτε για να φτάσετε στο τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα; Έχετε μια συγκεκριμένη  πορεία και μένετε σταθερή ; Ή αυτή η πορεία μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει;

Στην πραγματικότητα το θέμα έρχεται τελείως ξαφνικά και απροειδοποίητα στο μυαλό μου. Μπορεί να κάθομαι ήρεμη σε μια πολυθρόνα, να βρίσκομαι στο αυτοκίνητο, να περπατώ  πλάι στη θάλασσα και, ως δια μαγείας, η ιδέα να παρουσιαστεί. Από κει και πέρα επιλέγεται και η εποχή, την οποία διαλέγω βάση του θέματος, ομολογώ όμως πως με εξιτάρουν οι παρελθοντικοί καιροί, όπως αυτοί των μεσαιωνικών χρόνων, αλλά και οι μετέπειτα περίοδοι, 18^ος και 19^ος αιώνας. Αναφορικά με τα βήματα που ακολουθώ, συνήθως δημιουργώ στο μυαλό μου τον σκελετό, τον καταγράφω μαζί με τους χαρακτήρες, φτιάχνω το οπισθόφυλλο και βρίσκω τον τίτλο -  βέβαια ο τελευταίος  μπορεί να αλλάξει στην πορεία αλλά δεν μπορώ να προχωρήσω διαφορετικά - και γράφω το πρώτο κεφάλαιο. Αρχικά, διατηρώ μια σταθερή πορεία, συνήθως όμως, από τη μέση και μετά, οι ήρωες μου παίρνουν τα ηνία και με παρασύρουν στα δικά τους μονοπάτια. Κάτι που με εκνευρίζει κάποιες φορές, μια και δεν μπορώ να τους κουλαντρίσω, μα και συνάμα με μαγεύει, γιατί είναι απίστευτα όμορφο νομίζω κάτι τέτοιο να συμβαίνει.  

3) Υπάρχουν συγγραφείς που θαυμάζετε  ιδιαίτερα και σας έχουν επηρεάσει;  Ίσως και  κάποια βιβλία που επιστρέφετε συχνά πυκνά και αποτελούν βάση για εσάς ;Τι πιστεύετε ότι πρέπει να υπάρχει σε ένα βιβλίο για να μπορέσει να αγγίξει την καρδιά του αναγνώστη;

Υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς που θαυμάζω, ο αγαπημένος μου όμως είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Δεν ξέρω βέβαια αν με έχει επηρεάσει ή όχι, αλλά σίγουρα με έχει γοητεύσει και με γοητεύει ακόμη αφάνταστα, πέρα από την εξαιρετική γραφή του, ο ρομαντισμός του, όπως και η εποχή στην οποία έζησε. Όσον αφορά το τι πρέπει να υπάρχει σε ένα βιβλίο για να μπορέσει να αγγίξει την καρδιά του αναγνώστη, νομίζω πως δεν τίθεται θέμα μυστικής συνταγής. Πιστεύω πως, εκτός από την καλή «πένα», όταν ένας συγγραφέας γράφει με την καρδιά και τη ψυχή του δεν υπάρχει περίπτωση το βιβλίο του να μην αγγίξει τους αναγνώστες. Θα υπάρξουν βέβαια και κάποιοι που δεν θα ικανοποιήσει - εξάλλου δεν μπορεί ένας συγγραφέας να αρέσει σε όλους -  αλλά η πλειοψηφία θα τον αγαπήσει.

4) Ποιο είδος Λογοτεχνίας δε θα μπορούσατε να γράψετε  ή να διαβάσετε ποτέ; Και αν ναι γιατί;    Ποιο σημείο της συγγραφής θεωρείτε ότι είναι το δυσκολότερο κομμάτι της;

Αν και δεν μου αρέσει να λέω τη λέξη «ποτέ», νομίζω πως δεν θα μπορούσα να γράψω ερωτικό μυθιστόρημα. Το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο, πέρα από το γεγονός ότι σαν είδος δεν με εξιτάρει.  Επίσης, δεν θα μπορούσα να γράψω ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας.  

Όσον αφορά το διάβασμα διαβάζω τα πάντα, συνηθίζω όμως να αποφεύγω τα βιβλία που έχουν να κάνουν με κακοποίηση παιδιών, πόσο μάλλον όταν βασίζονται σε πραγματικές ιστορίες. Κι αυτό γιατί επηρεάζομαι και στενοχωριέμαι τόσο πολύ που μέρες μετά δεν μπορώ ούτε να γράψω ούτε να διαβάσω κάτι άλλο.

5) Έχετε  ιστορίες τελειωμένες που δεν θα τις δούμε ποτέ  εμείς οι αναγνώστες; Πιστεύετε πως υπάρχουν συγγραφείς σήμερα που κάνουν παραχωρήσεις στην ποιότητα του έργου τους χάριν της εμπορικότητας; Αν ναι ποια η άποψη σας για αυτό;

Η μόνη τελειωμένη ιστορία που έχω και την οποία δεν θα δείτε ποτέ, μια και δεν την θεωρώ κατάλληλη για έκδοση, είναι ένα βιβλίο που έγραψα στα δεκατέσσερα μου χρόνια, ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα που βρίσκεται ως σήμερα ανέκδοτο στη βιβλιοθήκη μου. Όσον αφορά τη δεύτερη ερώτηση σας δεν γνωρίζω να σας πω. Από τη στιγμή που αφορά άλλους συγγραφείς δεν μπορώ να απαντήσω, μπορώ όμως να πω πως, εγώ προσωπικά, δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Ένας συγγραφέας γράφει αυτό που τον εμπνέει και το γράφει μέσα από την καρδιά του. Τότε μόνο πετυχαίνει. Αν πιεστεί να γράψει κάτι άλλο,  ή να κάνει αυτό που αναφέρατε στο ερώτημα σας, δηλαδή παραχωρήσεις στην ποιότητα του έργου του για χάρη της εμπορικότητας, νομίζω πως δεν υπάρχει η περίπτωση το βιβλίο να πάει καλά. Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη.

6) Αν σας δινόταν η ευκαιρία να ξαναγράψετε κάποιο από τα βιβλία σας από την αρχή θα αλλάζατε κάτι ή κάποιο; Και τέλος υπάρχει κάποιο έργο σας ή κάποιος ήρωας  που του έχετε κάποια ιδιαίτερη αδυναμία;

 Υπάρχουν ναι. Συγκεκριμένα δύο που αν μου δινόταν η ευκαιρία θα τα ξαναέγραφα. Το «Υπάρχουν στιγμές που κρατάνε για πάντα» και  «Το αρχοντικό της λίμνης». Αν και είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία θεωρώ πως δεν επεκτάθηκα σε αρκετά σημεία, οπότε δεν είναι απόλυτα ολοκληρωμένα. Εκείνη την εποχή ήμουν κάτω από τη δέσμευση συμβολαίου για να παραδίδω ένα βιβλίο το μήνα, οπότε φυσικό είναι να πιστεύω πως μπορούσα να δώσω ακόμη περισσότερα αν είχα το χρόνο και την ευκαιρία. Το ίδιο αισθάνομαι και για το «Όπου πάει η καρδιά».

Όσον αφορά τη δεύτερη ερώτηση σας μου είναι κάπως δύσκολο να απαντήσω - πώς μπορώ άλλωστε να ξεχωρίσω κάποιο από τα πνευματικά μου παιδιά -  νομίζω όμως πως μια τοσοδούλικη αδυναμία την έχω στο τελευταίο μου βιβλίο, επειδή είναι αστυνομικό και κάτι τελείως διαφορετικό από ό,τι έχω γράψει ως τώρα,  όπως και μια ξεχωριστή λατρεία έχω και στον κεντρικό μου ήρωα, τον Πέτρο Ζάνο, τον οποίο αγάπησα για λόγους που σας έχω ήδη αναφέρει σε προηγούμενο ερώτημα σας.  

 7) Πόσο χρόνο σας παίρνει συνήθως η ολοκλήρωση ενός βιβλίου; Υπάρχει κάποιο   που ενώ το είχατε  ολοκληρώσει κάνατε μεγάλες αλλαγές γιατί δεν είχατε μείνει ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα;

Η ολοκλήρωση ενός βιβλίου  μου παίρνει συνήθως από οκτώ μήνες ως ένα χρόνο, ίσως και λίγο παραπάνω τώρα πια, συμπεριλαμβανομένης και της έρευνας που κάνω.

Δεν μπορώ να γράψω ούτε μια λέξη όταν δεν έχω έμπνευση και έχει τύχει να μπλοκάρω και τρεις και τέσσερις μήνες.

Τώρα για το αν υπάρχει κάποιο που ενώ το είχα ολοκληρώσει έκανα μεγάλες αλλαγές η απάντηση είναι αρνητική, αν και έχω προχωρήσει σε σημαντικές διορθώσεις γιατί δεν ήμουν ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. Δεν έχω όμως, ας πούμε, διαγράψει ολόκληρα κεφάλαια γιατί δεν ήμουν ευχαριστημένη. Αυτό όχι.

8) Ποια είναι η ερώτηση που θα θέλατε να απαντήσετε και δε σας έχει ρωτηθεί ποτέ;

Νομίζω πως θα μου άρεσε να με ρωτούσε κάποιος αν προτιμώ την εποχή που ζω ή αν θα ήθελα να ζούσα κάπου αλλού, σε κάποια άλλη περίοδο του χρόνου. Τότε θα απαντούσα με βεβαιότητα πως θα προτιμούσα να ζούσα σε μια άλλη εποχή. Τον καιρό που οι γυναίκες φορούσαν φαρδιά μακριά φορέματα με δαντέλες, ονειρεύονταν τον πρίγκιπα του παραμυθιού και υπήρχε αληθινός ρομαντισμός. Τελικά νομίζω πως αν και τώρα τελευταία έχω κάνει στροφή στο αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν έχω χάσει τη ρομαντική μου διάθεση.

9) Αν σας ζητούσαν να διαλέξετε ένα από τα βιβλία σας για να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη  ποιο θα επιλέγατε και γιατί;

Αν και το θεωρώ κάπως επίφοβο, αφού λίγες είναι οι ταινίες που είναι βασισμένες σε βιβλία και έχουν αποδοθεί πετυχημένα στη μεγάλη ή στη μικρή οθόνη, νομίζω πως θα διάλεγα  τα «Ματωμένα Νούφαρα». Μόνο όμως σε περίπτωση που θα είχα γραπτώς τη διαβεβαίωση πως δεν θα γίνονταν αλλαγές  χωρίς την έγκριση μου. Ο λόγος που θα το επέλεγα είναι γιατί πιστεύω πως αποτελεί το καταλληλότερο και το πιο αρμόζον, αφού  όχι μόνο διαδραματίζεται στη Βόρεια Ελλάδα, σε ένα μέρος μαγικό  από το οποίο θα μπορούσαν να ληφθούν εξαιρετικά πλάνα, μα και επειδή η ιστορία του περιβάλλεται από άπλετο μυστήριο και αγωνία, κάτι που νομίζω πως θα τραβήξει το ενδιαφέρον του κόσμου.  

10) Κλείνοντας πείτε μας λίγα λόγια για την Μαρία. Ποια είναι η καθημερινότητά της;  Πιστεύει  στην φιλία στο Happy end; Τι την εξοργίζει; Τι δε θα μπορούσε να συγχωρήσει ποτέ ; Τι θεωρεί απόλυτη ευτυχία; Και τι θα ήθελε να ευχηθεί στους αναγνώστες της;

Η καθημερινότητα μου περιβάλλεται από το γράψιμο, τη δημιουργία της Mag News, μιας διαδικτυακής έκδοσης που αγαπώ, μα και από αμέτρητες στιγμές με τον άντρα μου και τα παιδιά μου. Πέρα από αυτό μου αρέσει να μαγειρεύω και ενίοτε να φτιάχνω και γλυκά, ενώ κάθε απόγευμα χαλαρώνω με την οικογένεια μου.

Αναφορικά με το αν πιστεύω στη φιλία, στο happy end ή όχι, πιστεύω και μάλιστα πάρα πολύ. Γιατί κι εγώ έχω κάποιες φίλες που μπορώ να εμπιστευτώ απόλυτα, φίλες καρδιάς που γνωρίζω πως δεν θα με προδώσουν ποτέ. Μετριούνται στα δάχτυλα αλλά το σημαντικό είναι πως υπάρχουν.

Τι με εξοργίζει; Η αδικία. Σαν ζυγός στο ζώδιο είμαι υπέρ της δικαιοσύνης οπότε όταν κάποιος με αδικεί ή με κατηγορεί χωρίς να φταίω, με κακολογεί δίχως να μου δίνει την ευκαιρία να εξηγήσω, υπάρχει η περίπτωση να μη του ξαναμιλήσω ποτέ. Με εκνευρίζουν επίσης αφάνταστα οι άνθρωποι που φοράνε μάσκες - που άλλα λένε μπροστά σου  και άλλα πίσω σου - και δεν θα μπορούσα να συγχωρήσω με τίποτα την υποκρισία. Απόλυτη ευτυχία είναι για μένα η οικογένεια μου, η συγγραφή, οι ανταμώσεις με τους αναγνώστες και όλες οι στιγμές που περνάω με τους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπάνε.

 Στους αναγνώστες μου θα ήθελα να ευχηθώ υγεία, ευτυχία, αγάπη και να μη σταματήσουν ποτέ να ελπίζουν και να ονειρεύονται.

Ευχαριστώ θερμά ξανά.

Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση!Εύχομαι πάντα επιτυχίες και καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο!

ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Love Books-Love Read

  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η Μαρία Προδρόμου δημοσιογράφος και μυθιστοριογράφος γεννήθηκε στη Λεμεσό. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και από το 1994 ασχολείται ενεργά με το επάγγελμα, αρθρογραφώντας σε περιοδικά και εφημερίδες. Τις πρώτες της συγγραφικές απόπειρες τις έκανε όταν ήταν 9 χρόνων γράφοντας παραμύθια. Στην ηλικία των 14 ετών ολοκλήρωσε το πρώτο της βιβλίο, ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα που έγραψε σε ένα χοντρό τετράδιο και που παραμένει ανέκδοτο στη βιβλιοθήκη της ως σήμερα. Εκτός από τα βιβλία ασχολήθηκε και με τη συγγραφή σεναρίων. Έχει επίσης μεταφράσει πάρα πολλά παιδικά βιβλία και παραμύθια. Της αρέσει να διαβάζει, να γράφει, να ζωγραφίζει και να ταξιδεύει. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Σήμερα ασχολείται επαγγελματικά με τη συγγραφή.

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ