ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ- ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΡΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ   

ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΡΟΥ 

1)Πείτε μας λίγα λόγια για το «Aσκίμ θα πει Αγάπη» που θα  κυκλοφορήσει σύντομα από την Ωκεανίδα του ομίλου ΝΙΚΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ. Ποιον ήρωα αγαπήσατε και ποιον λυπηθήκατε πιο πολύ σε αυτό το βιβλίο;

Είναι ένα βιβλίο που το θέμα του το εμπνεύστηκα το καλοκαίρι του ’16 στη Λέσβο, συγκεκριμένα στο πανέμορφο χωριό της Βατούσας. Μίλησα πολύ με τους ντόπιους για την ιστορία και τη ζωή του χωριού, αγάπησα το κάθε του σοκάκι, το καταπράσινο τοπίο και τον ανέφελο ουρανό του. Ένιωσα πως έγινα ένα μαζί τους. Κι εκεί, μέσα στις είκοσι μέρες που έμεινα στη Βατούσα, οι ήρωες της ιστορίας άρχισαν να παίρνουν σιγά σιγά μορφή, να αποκτούν χαρακτήρα. Το εγκαταλειμμένο αρχοντικό που ορθωνόταν πάνω από το σπίτι που έμενα απέκτησε προσωπικότητα, ζωντάνεψε, γέμισε με ήχους και χρώματα… Εκεί μέσα τοποθέτησα τη μία από τις ηρωίδες, μια από τις αγαπημένες μου. Αλλά νομίζω πως όλους τους ήρωες τους αγάπησα λίγο ή πολύ. Ακόμη και τους κακούς. Ή τουλάχιστον, τους τελευταίους τους συμπόνεσα, γιατί δεν κατάφεραν να νιώσουν την αγάπη που αντιπροσωπεύει το Ασκίμ. Και δίχως αγάπη, ποιος μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος;

2) Πώς διαλέγετε το θέμα πάνω στο οποίο θα κινηθείτε και την εποχή του κάθε βιβλίου σας; Τι βήματα ακολουθείτε για να φτάσετε στο τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα; Έχετε μια συγκεκριμένη  πορεία και μένετε σταθερή; Ή αυτή η πορεία μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει;

Δεν ξέρω αν μπορείτε να το καταλάβετε, αλλά έχω την αίσθηση πως το θέμα είναι που διαλέγει εμένα. Είναι ζήτημα έμπνευσης. Το μόνο που φροντίζω να κάνω πάντα είναι να στήσω την ιστορία έτσι ώστε να βγάζει κάποια μηνύματα. Αποκεί και πέρα ήρωες και γεγονότα πλάθονται σχεδόν αβίαστα μέσα στο μυαλό και στην ψυχή μου. Ξεκινάω με ένα πολύ γενικό πλάνο, περίπου πέντε με δέκα γραμμές, και αφήνω τους χαρακτήρες να με καθοδηγήσουν. Εκείνοι που θα καταφέρουν να με αγγίξουν περισσότερο, παίρνουν τους πιο σημαντικούς ρόλους. Έχει τύχει κομπάρσος να εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή, αν το… κερδίσει με το σπαθί του. Δεν μένω σταθερή στο αρχικό σχεδιάγραμμά μου. Πάντα… παρεκτρέπομαι. Το ζητούν οι ήρωές μου και δεν μπορώ να τους χαλάσω χατίρι.

3) Τι πιστεύετε ότι πρέπει να υπάρχει σε ένα βιβλίο για να μπορέσει να αγγίξει την καρδιά του αναγνώστη;

Εκτός από τη στρωτή γραφή που βοηθάει στην κατανόηση του κειμένου και στην ομαλή ροή της ιστορίας, προσωπική μου γνώμη είναι πως τις καρδιές των αναγνωστών τις αγγίζουν γραπτά που κρύβουν μέσα τους διαχρονικές αξίες, όπως καλοσύνη, αγάπη, φιλαλληλία. Φυσικά θα πρέπει να υπάρχουν και οι λεγόμενοι αντι-ήρωες, για να υπενθυμίζουν πως στον κόσμο μας δεν είναι όλα ρόδινα κι αγγελικά πλασμένα και για να τονίζουν τη διαφορά του καλού με το κακό. Τέλος, εγώ προσωπικά ψάχνω πάντα για κάποιο μήνυμα, μήνυμα ανθρωπιάς και αισιοδοξίας.

4) Ποιο είδος λογοτεχνίας δεν θα μπορούσατε να γράψετε ή να διαβάσετε ποτέ; Και γιατί; Ποιο σημείο της συγγραφής θεωρείτε ότι είναι το δυσκολότερο κομμάτι της;

Μπορώ να διαβάσω το οτιδήποτε, αναλόγως με τη διάθεση της στιγμής. Πάντα επιλέγω το επόμενο βιβλίο που θα ανοίξω με βάση το πώς αισθάνομαι τη συγκεκριμένη ώρα. Γι’ αυτό άλλωστε έχω στο σπίτι δεκάδες αδιάβαστα βιβλία που απλώς περιμένουν… την ώρα τους. Όσο για το τι δεν θα μπορούσα να γράψω, νομίζω πως και σε αυτό παίζει ρόλο η διάθεση. Αυτή τη στιγμή μού έρχονται στο μυαλό μυθιστορήματα τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας, όμως δεν μπορώ να βάλω και το χέρι μου στη φωτιά αφού ακόμη και ο ίδιος μου ο εαυτός πολλές φορές με εκπλήσσει. Όσο για το δυσκολότερο κομμάτι της συγγραφής, για μένα είναι η έλλειψη χρόνου. Ο κάθε συγγραφέας πρέπει να έχει την πολυτέλεια να αφοσιωθεί πλήρως στο πόνημά του, χωρίς διακοπές και δίχως αναβολές. Κάτι που στην εποχή μας είναι πάρα πολύ δύσκολο, αφού οι καθημερινές υποχρεώσεις που αφορούν πρωτίστως την επιβίωση τη δική μας αλλά και της οικογένειάς μας ροκανίζουν τον χρόνο και τις αντοχές μας.

5) Έχετε ιστορίες τελειωμένες που δεν θα τις δούμε ποτέ εμείς οι αναγνώστες; Πιστεύετε πως υπάρχουν συγγραφείς σήμερα που κάνουν παραχωρήσεις στην ποιότητα του έργου τους χάριν της εμπορικότητας; Αν ναι, ποια η άποψή σας γι’ αυτό;

Τελειωμένες όχι. Αρχινισμένες επτά με οχτώ. Και μάλλον δεν θα τις δείτε ποτέ. Ξεκίνησαν από κάποια έμπνευση της στιγμής, αλλά στον δρόμο κάτι άλλο τράβηξε το ενδιαφέρον μου. Νοσταλγώ κάποια κομμάτια τους που βγήκαν μέσα από την ψυχή μου, αλλά νιώθω πως βαριέμαι να ανατρέξω στα παλιά. Γενικώς στη ζωή μου δεν θέλω να γυρίζω πίσω. Όσο για τη δεύτερη ερώτηση, ειλικρινά δεν θα μπορούσα να απαντήσω για κάτι που αφορά άλλους. Δεν ξέρω πώς λειτουργεί ο καθένας, όμως πιστεύω πως όλοι οι συγγραφείς επιδιώκουν την ποιότητα, ασχέτως με το θέμα που θα ασχοληθούν, και καταθέτουν πάντα ένα κομμάτι από την ψυχή τους.

6) Αν σας δινόταν η ευκαιρία να ξαναγράψετε κάποιο από τα βιβλία σας από την αρχή, θα αλλάζατε κάτι ή κάποιο; Και τέλος, υπάρχει κάποιο έργο σας ή κάποιος ήρωας που του έχετε ιδιαίτερη αδυναμία;

Θα απαντήσω πρώτα στη δεύτερη ερώτηση που θεωρώ και πιο εύκολη. Είναι αλήθεια πως όσοι γράφουμε αγαπάμε όλα τα έργα μας σαν να ήταν παιδιά μας, όμως δεν πιστεύω ότι δεν ξεχωρίζουμε κάποια από αυτά – για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Αγαπημένα δικά μου είναι οι Αγεφύρωτες σιωπές και η Άγνωστη δίπλα μου, ίσως για τα πολύ έντονα συναισθήματα που βίωσα γράφοντάς τα. Όσο για ήρωες, λατρεύω τον Ανέστη (Το πολύ δεν είναι πάντα αρκετό) που τον χαρακτηρίζει μια εκπληκτική ανωτερότητα ψυχής, την καταπιεσμένη Κορίνα-Ηλιάνα (Χωρίς εσένα, από την Παράλληλη λογοτεχνία με τη Θάλεια Κουνούνη) και την τρυφερή Μελίνα (Η άγνωστη δίπλα μου).

Τώρα, αν μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναγράψω κάποιο από τα βιβλία μου, μάλλον δεν θα την εκμεταλλευόμουν, επειδή θα με κούραζε να ξαναδουλέψω ιστορίες που έχουν πια κλείσει. Αν υποθετικά το έκανα, θα άλλαζα μόνο τον τρόπο γραφής σε κάποια σημεία των τριών πρώτων, τώρα που έχω αποκτήσει μεγαλύτερη εμπειρία. Τίποτα περισσότερο.

 7) Πόσο χρόνο σάς παίρνει συνήθως η ολοκλήρωση ενός βιβλίου; Υπάρχει κάποιο που ενώ το είχατε  ολοκληρώσει, κάνατε μεγάλες αλλαγές γιατί δεν είχατε μείνει ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα;

Δεν υπάρχει ούτε καν μέσος όρος στον χρόνο που απαιτείται κάθε φορά. Κι αυτό επειδή άλλοτε έχω στη διάθεσή μου πολλές ελεύθερες ώρες κι άλλοτε όχι, ή επειδή μερικά χρειάστηκαν πολύ περισσότερη έρευνα από κάποια άλλα. Και ποτέ δεν έκανα αλλαγές. Από τη στιγμή που το τελείωνα, το θέμα είχε κλείσει. Με ανασφάλεια ίσως μερικές φορές, αλλά είχε κλείσει. Μόνο όταν έγραφα την Παράλληλη Λογοτεχνία με τη Θάλεια, χρειάστηκε μερικές φορές να σβήσουμε κι οι δυο ολόκληρα κεφάλαια για να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Βλέπετε, εκείνο το βήμα ήταν καινοτομία, θεωρείται λογοτεχνικό παζλ, και έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικές και άριστα συγχρονισμένες προκειμένου να δέσουν σωστά τα κομμάτια της ιστορίας.

8) Ποια είναι η ερώτηση που θα θέλατε να απαντήσετε και δεν σας έχει γίνει ποτέ;

Ειλικρινά δεν μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο αυτή τη στιγμή. Νομίζω πως κανείς δεν με έχει ρωτήσει για τη Μέλια, μία από τις ηρωίδες του προηγούμενου βιβλίου μου, το αγαπημένο μου σκυλάκι. Είναι εξίμισι χρόνων, τρυφερή, χαδιάρα, υπάκουη και γενικώς αξιαγάπητη. Και φυσικά, τη λατρεύω.

9) Αν σας ζητούσαν να διαλέξετε ένα από τα βιβλία σας για να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη, ποιο θα επιλέγατε και γιατί;

Ζωή μου εσύ, Αγεφύρωτες σιωπές, Χωρίς εσένα-Δεν υπήρξα ποτέ (Παράλληλη λογοτεχνία) και η Άγνωστη δίπλα μου. Τώρα προσθέτω και το Ασκίμ θα πει αγάπη. Θα επέλεγα αυτά επειδή, σε σχέση με τον κινηματογράφο, έχουν δράση, ξεχωριστό ενδιαφέρον, ωραίες εικόνες, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και, φυσικά, μηνύματα.

10) Κλείνοντας πείτε μας λίγα λόγια για τη Μαίρη. Ποια είναι η καθημερινότητά της; Πιστεύει  στη φιλία, στο Happy end; Τι την εξοργίζει; Τι δεν θα μπορούσε να συγχωρήσει ποτέ; Τι θεωρεί απόλυτη ευτυχία; Και τι θα ήθελε να ευχηθεί στους αναγνώστες της;

Η καθημερινότητά μου είναι γεμάτη από τη δουλειά μου ως επιμελήτρια στη ΝΙΚΗ εκδοτική και στα αγαπημένα πλάσματα της ζωής μου – τον σύντροφο, τα παιδιά μου, την εγγονή μου, τις φίλες και τη Μέλια μου.

 Πιστεύω ακράδαντα στη φιλία και νιώθω ευλογημένη σε αυτόν τον τομέα. Έχω φίλες αγαπημένες, δοκιμασμένες στον χρόνο, φίλες-αδερφές. Φίλες που με στήριξαν στα δύσκολα, που φώτισαν τα σκοτάδια μου, χάρηκαν ειλικρινά με τις χαρές μου και δάκρυσαν με τις στενοχώριες μου.

Δεν ξέρω αν πιστεύω στο happy end, όμως σίγουρα πιστεύω στα happy moments, γιατί η ζωή μας αποτελείται από στιγμές και είναι αδύνατο να κρύβουν όλες χαρά και χαμόγελα.

Με εξοργίζει το ψέμα, η υπερβολή, η αλαζονεία και ο εγωκεντρισμός. Είναι στοιχεία που δεν θα συγχωρούσα ποτέ, ιδίως αν γίνονται σκόπιμα και επαναλαμβανόμενα. Αν είναι στιγμιαία ή παροδικά, μάλλον θα τα δικαιολογούσα και θα έδινα δεύτερη ευκαιρία. Επίσης, κάτι που δεν μπορώ να αντέξω είναι η κάθε είδους κακοποίηση, είτε αφορά ανθρώπους είτε ζώα. Δεν μπορώ να δεχτώ πως υπάρχουν «άνθρωποι» που είναι ικανοί να κάνουν κακό σε άλλα πλάσματα ούτε μπορώ να τους δικαιολογήσω βάζοντάς τους την ταμπέλα του «αρρώστου». Άρρωστος, ξεάρρωστος, είναι κάτι ακατανόητο για μένα. Και ανέκαθεν πίστευα πως όταν κάποιος είναι ικανός να βασανίσει ή να σκοτώσει ένα ζώο, πολύ εύκολα μπορεί να κάνει τα ίδια και σε άνθρωπο.

Απόλυτη ευτυχία νομίζω πως δεν υπάρχει. Πάντα μας ακολουθούν σκιές, όμως υπάρχουν στιγμές χαράς που, μαζί με τα όνειρα που κάνουμε, φωτίζουν τον αδιέξοδο δρόμο της παραπλανητικής ευτυχίας. Στιγμές που έρχονται κάθε μέρα, όμως δυστυχώς εμείς επιλέγουμε να μένουμε προσκολλημένοι σε ό,τι μας φέρνει δάκρυα ή παράπονα. Τελικά ο άνθρωπος μάλλον διακατέχεται από ένα είδος μαζοχισμού κι από ένα αίσθημα αγνωμοσύνης…

Στους αναγνώστες μου, αλλά και σε όλο τον κόσμο, εύχομαι υγεία και δύναμη – όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό. Αυτά τα δυο στοιχεία αποτελούν μια γερή βάση πάνω στην οποία μπορούμε να χτίσουμε μια ζωή καλή, γεμάτη από αγάπη και χαμόγελα. Εύχομαι οι στιγμές χαράς που θα ζουν καθημερινά να είναι περισσότερες και πιο ουσιαστικές από εκείνες της λύπης και τα όνειρα του αύριο να σβήσουν τους όποιους εφιάλτες του χθες. 

Σας ευχαριστώ πολύ !Καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο!

LoveBooks-LoveRead

Κι εγώ ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την όμορφη κουβέντα μας και για τη ζεστή φιλοξενία σας. Να έχετε καλές γιορτές και έναν καταπληκτικό νέο χρόνο!

  ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ