ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΣΠΑΣΙΑ ΒΛΑΧΟΥ

1. Πείτε μας λίγα λόγια για Επικίνδυνη Νηνεμία και για τους ήρωές της. Υπήρξε κάποιος που σας δυσκόλεψε; Κάποιος που αγαπήσατε περισσότερο ή λιγότερο;

Η Επικίνδυνη Νηνεμία είναι ένα μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή, με μια δόση μυστηρίου, το οποίο εξερευνά τα όρια των ηρωίδων και των ηρώων που ξεκινούν από την επίπεδη καθημερινότητά τους και οδηγούνται σε ακραίες καταστάσεις. Είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση από τους βασικούς πρωταγωνιστές, οι οποίοι διηγούνται την ιστορία συνεχίζοντας ο καθένας από εκεί που σταμάτησε ο προηγούμενος, αφήνοντας έτσι να διαφανεί η προσωπικότητα και η διακύμανση στα αισθήματά τους.

Εκτός ίσως  από τον Ταξιάρχη που δεν αφηγείται ο ίδιος αλλά πρέπει να σκιαγραφηθεί μέσα από τα λόγια των υπολοίπων, δε μπορώ να πώ ότι κάποιος από τους ήρωες με δυσκόλεψε. Ήταν υπέροχο για μένα να φορώ τα ρούχα τους και να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια του καθενός τους, να μιλάω με τη φωνή τους, να νοιώθω τους φόβους και τον προβληματισμό τους, να ερωτεύομαι από την αρχή μαζί τους, να οργίζομαι βαθιά, να ζαλίζομαι από τη σαρκοβόρα, φονική μανία κάποιων από αυτούς. Τους αγαπώ όλους το ίδιο αφού όλοι έχουν λίγο από μένα, από τον πιο αγαπητό μέχρι τον πιο απεχθή.

2. Πώς νιώθετε κάθε φορά που ξεκινάτε τη συγγραφή ενός βιβλίου;  Γνωρίζετε σίγουρα  την αρχή. Τι γίνεται όμως την κατάληξή της; Είναι γνωστή  για  εσάς γιατί ακολουθείτε μια καθορισμένη πορεία και μένετε σταθερή στην αρχική σας ιδέα; Ή αυτή η πορεία μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει; 

Κάθε φορά που ξεκινάω τη συγγραφή ενός βιβλίου μπαίνω σε έναν νέο κόσμο. Είμαι ενθουσιασμένη και ταυτόχρονα λίγο επιφυλακτική. Καθώς μπαίνω βαθύτερα, γνωρίζομαι με τους ήρωες, φτιάχνω τα σκηνικά και αρχίζει να κυλάει η ιστορία. Μετά προχωράω δυναμικά.

Παρόλο που η βασική ιδέα γύρω από την οποία θα κινηθώ έχει αποφασιστεί εξ αρχής, η κατάληξη δεν είναι ποτέ προδιαγεγραμμένη αλλά πλάθεται μαζί με τους ήρωες. Τελικά τη διαμορφώνουν οι ίδιοι με τις επιλογές τους, περίπου όπως γίνεται στη ζωή.

3. Ποιο από τα βιβλία σας κρατά ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας ;

Το «Ταξιδάκι Αναψυχής» ήταν το πρώτο μου βιβλίο, μια αστυνομική περιπέτεια με βασικό άξονα μια εξαφάνιση που φέρνει κοντά δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Το αγαπώ γιατί το έγραψα πολύ νέα, κάθε λέξη την ένοιωθα στο πετσί μου... και ανάμεσα στις γραμμές υπάρχει αυτή η αίσθηση που έχουμε έντονα πιο νέοι ότι ο κόσμος είναι γεμάτος δυνατότητες και όλα μπορούν να συμβούν. Την «Αλισάχνη» την αγαπώ γιατί είναι σκοτεινή και θαλασσοβρεγμένη και προς το τέλος φυλάει μια καλή ανατροπή. Η «Επικίνδυνη Νηνεμία» είναι πιο ώριμο έργο, είναι γεμάτη και χορταστική από όλες τις απόψεις και την αγαπώ γι΄ αυτό. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα τρία, παρα μόνο ως προς τους λόγους για τους οποίους τα έχω στην καρδιά μου.

4. Όταν ξεκινάτε τη συγγραφή απομονώνεστε; Ποιες ώρες συνήθως δουλεύετε;

Υπάρχουν άτομα που διαβάζουν τις ιστορίες σας πριν δούνε το φως της έκδοσης;  Και  αν υπάρχουν,  δέχεστε   παρεμβάσεις από αυτά;

Το ιδανικό θα ήταν να απομονωνόμουν. Ωστόσο, όταν έχεις οικογένεια είναι δύσκολο. Γι΄ αυτό προτιμώ να γράφω κυρίως νύχτα, την ώρα που το σπίτι ησυχάζει.

Τα βιβλία μου με το τελείωμά τους, πριν φύγουν για τον εκδότη, τα διαβάζουν κάποια λίγα επιλεγμένα πρόσωπα που η γνώμη τους είναι σημαντική για μένα. Ωστόσο, ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχουν προτείνει τροποποιήσεις, αφήνονται στο κείμενο και μου μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους. Η γνώμη τους είναι πολύτιμη πέραν της παιδείας τους και για το λόγο ότι ενώ μου μεταφέρουν ειλικρινά θετικές και αρνητικές εντυπώσεις, έχουν τη λεπτότητα να αντιληφθούν ότι αυτό είναι το μόνο που ζητάω και όχι να προτείνουν τροποποιήσεις. Επαφίεται σε εμένα να αξιοποιήσω αυτά που θα μου πουν αναλόγως.

5. Τι σας έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε την συγκεκριμένη ιστορία ; Πόσο καιρό σας πήρε για να την  ολοκληρώσετε;  Ποιο πιστεύετε ότι είναι το δυσκολότερο κομμάτι της συγγραφής;

Το συγκεκριμένο βιβλίο γεννήθηκε από κάτι πεζό – πραγματικό και κάτι υψηλό. Το πεζό ήταν κάποια ενδιαφέροντα δημοσιεύματα για μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας και το υψηλό ήταν η ανάγκη να μεταφέρω στο χαρτί έστω ένα μικρό μέρος της αίσθησης που μου αφήνει κάθε ανάγνωση του ποιήματος του Οδυσσέα Ελύτη «Μονόγραμμα». Μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας, λοιπόν, σε συνδιασμό με έναν σκοτεινό, επίμονο έρωτα που αψηφάει τα πάντα. Ύστερα πέτυχα κάπου τη φράση του Καζαντζάκη «αλάνισσα του απέραντου γοργόνα» και την αγάπησα με την πρώτη ανάγνωση. Από αυτήν γεννήθηκε ο χαρακτήρας της Άρτεμης.

Η ιστορία πήρε πέντε χρόνια να ολοκληρωθεί. Το δυσκολότερο κομμάτι είναι μέχρι να «μπεις» για καλά στην ιστορία, να πιστέψεις σε αυτήν και στην ικανότητά σου να την αναπτύξεις. Μόλις το καταφέρεις, γίνεται πλέον απόλαυση να τη γράφεις.

6Ποιον ήρωα και ποια ηρωίδα ξεχωρίζετε από όλες σας τις ιστορίες και γιατί;

Όλοι είναι ξεχωριστοί για μένα. Ο ήρωας που ξεχωρίζω ίσως λίγο περισσότερο από τους άλλους λόγω ψυχοσύνθεσης είναι ο Νίκος στην Επικίνδυνη Νηνεμία. Αρχικά δημιουργείται γύρω από το πρόσωπό του μια αρνητική αίσθηση επικινδυνότητας. Είναι ξεκάθαρα χειριστικός και κτητικός άνθρωπος, αδιαπραγμάτευτος ως προς τα ιδανικά του και αυστηρά πειθαρχημένος. Απέναντι στην Ελένη ωστόσο αφήνει να αμβλυνθούν αυτά του τα χαρακτηριστικά και αποδέχεται το αδιανόητο παραδομένος σε μια αγάπη άνευ όρων. Είναι πάντα δυνατός, ακόμα κι όταν είναι ανασφαλής, είναι βαθιά οργισμένος, όμως δέχεται να γονατίσει για να την κρατήσει. Έχει ανθρωπιστικές αξίες μα όταν πιστεύει ότι εκείνη χάθηκε από τη ζωή κυριεύεται από φονικά ένστικτα και δεν τον σταματάει τίποτα... εκτός ίσως από την ίδια την Ελένη.

 7. Ποιο στοιχείο  σας γοητεύει σε ένα βιβλίο; Πείτε μας ένα βιβλίο που αγαπήσατε  και δεν μπορείτε να το αποχωριστείτε ποτέ.

Το βιβλίο που θεωρώ «σχολή» για το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι η «Γυναίκα με τα άσπρα» του Wilkie Collins. Ο συγγραφέας κρατάει τον αναγνώστη κυριολεκτικά δέσμιό του και τον ανταμείβει για αυτή την οικειοθελή απολαυστική σκλαβιά με απίστευτο σασπένς, ανατροπές και βασικούς χαρακτήρες που κερδίζουν τη συμπάθειά του.

8. Ποιο απόφθεγμα σας αντιπροσωπεύει απόλυτα;

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις»  από το «Όσο μπορείς» του Κ.Π. Καβάφη.

9. Προτιμάτε την ξένη λογοτεχνία ή την Ελληνική; Υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα θέλατε να είστε εσείς η δημιουργός του;

Δεν έχω προτίμηση. Υπάρχουν ιδιαίτερα αξιόλογα έργα και ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας. Όταν μάλιστα ο μεταφραστής είναι χαρισματικός, η μεταφρασμένη λογοτεχνία έχει από τη χάρη και των δύο. Αγαπώ αρκετά βιβλία και θαυμάζω τους συγγραφείς τους. Δεν θα ήθελα να έχω γράψει κάποιο από αυτά, προτιμώ να εύχομαι να φτάνω το επίπεδό τους.

10. Κλείνοντας πείτε μας  λίγα λόγια για την Ασπασία. Ποιά είναι η καθημερινότητά της;  Πιστεύει  στην αληθινή φιλία;   στο Happy end; Τι θεωρεί απόλυτη ευτυχία; Και τι θα ήθελε να ευχηθεί στους αναγνώστες της;

Η Ασπασία είναι κόρη, σύζυγος, μαμά και φίλη. Είναι ευγνώμων και για τους τέσσερις ρόλους λόγω των συγκεκριμένων ανθρώπων που της τους χάρισαν. Συνεχώς τρέχει να προλάβει τις υποχρεώσεις της, αλλά και τεμπελιάζει ενίοτε ανάμεσα στις λέξεις. Πιστεύει στη θετική προδιάθεση απέναντι στους ανθρώπους και τη ζωή. Το happy end της θα ήταν να έχει τους αγαπημένους της γερούς και να δει τα παιδιά της να μεγαλώνουν και να φτιάχνουν μια ήρεμη ζωή σε μια ευνομούμενη Ελλάδα.

Κατά τη γνώμη μου τίποτα δεν είναι απόλυτο, πόσο μάλλον η ευτυχία. Τη θεωρώ κρυμμένη παντού αρκεί να έχει κανείς τα μάτια για να τη δει.

Τους αναγνώστες μου τους θεωρώ φίλους δι΄ αλληλογραφίας. Τους ευγνωμονώ βαθιά και τους εύχομαι, ακόμα και στις δύσκολες στιγμές τους, η ελπίδα και η δύναμη να λάμπουν μέσα τους εκτυφλωτικά όπως ο ήλιος πάνω στη θάλασσα το κατακαλόκαιρο.

 Ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση!Εύχομαι πάντα επιτυχίες και να είναι καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο! 

Βιβλιογραφία Ασπασίας Βλάχου

Βιογραφικό σημείωμα

Η Ασπασία Βλάχου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μιλάει δύο ξένες γλώσσες. Έχει εκπονήσει δύο πανεπιστημιακές εργασίες: "Το μοτίβο της αυτοθυσίας στον Ευριπίδη και τον Αισχύλο" και "Ανάλυση διαλογικού κειμένου". Στην καθομολόγηση της ορκωμοσίας της περιλαμβανόταν η φράση "κατ΄ επιστήμην βιώσομαι" και αυτό πιστεύει ότι κάνει γράφοντας.