ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ

  ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ

1. Πείτε μας λίγα λόγια για το καινούργιο έργο σας ’’ Η Πόλη που δακρύζει΄΄  και για τους ήρωές του που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες   από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Υπήρξε κάποιος ήρωας που σας δυσκόλεψε; Κάποιος που αγαπήσατε περισσότερο ή λιγότερο; Τι σας έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε την συγκεκριμένη ιστορία και πόσο καιρό σας πήρε για να την  ολοκληρώσετε; 

 «Η πόλη που δακρύζει» είναι ένα βιβλίο ατμοσφαιρικό, βιβλιοφιλικό με φόντο την ερωτική Βενετία. Ένα βιβλίο με ηρωίδα ένα οχτάχρονο κορίτσι, τη μικρή Ιρένε και τον ιδιότροπο παππού της, το σινιόρε Φραντσέσκο, ιδιοκτήτη ενός ‘έξω από τα συνηθισμένα’ βιβλιοπωλείου στη Βενετία. Ένα βιβλιοπωλείο όπου διαλέγεις βιβλίο, όχι από το εξώφυλλο, την υπόθεση ή το όνομα του συγγραφέα αλλά από το άρωμα που αναδίδει το ίδιο το βιβλίο. Οπότε αντιλαμβάνεστε πως είναι ένα βιβλίο που κινείται στα πλαίσια του μαγικού ρεαλισμού και μιλάει για την πολυπλοκότητα αλλά και τη μαγεία των ανθρώπινων σχέσεων και όχι μόνο. Θεωρώ πως είναι το μοναδικό από τα βιβλία μου όπου αγάπησα όλους τους ήρωες του μέχρι το μεδούλι τους. Σαφώς υπάρχει μια αδυναμία στη μικρή Ιρένε, ένα αξιαγάπητο κορίτσι που μεγαλώνει χωρίς τους γονείς του, παρέα με τον παππού του, τον Πάμπλο που προσπαθεί να την μυήσει κρυφά στον κόσμο της ζωγραφικής και τα βιβλία που τόσο αγαπάει αλλά δεν ξέρει να τα διαβάζει. Το έναυσμα ήταν ένα ταξίδι στη Βενετία κι ένα βιβλιοπωλείο σε κάποιο απόμερο κανάλι της πόλης. Η συνολική συγγραφή μου πήρε πάνω – κάτω γύρω στον 1 ½ χρόνο.

2. Πώς νιώθετε κάθε φορά που ξεκινάτε τη συγγραφή ενός βιβλίου;  Γνωρίζετε σίγουρα  την αρχή. Τι γίνεται όμως την κατάληξή της ιστορίας; Είναι γνωστή  για  εσάς γιατί ακολουθείτε μια καθορισμένη πορεία και μένετε σταθερή στην αρχική σας ιδέα; Ή αυτή η πορεία μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει;  Ποιο πιστεύετε ότι είναι το δυσκολότερο κομμάτι της συγγραφής;

Κάθε βιβλίο, κάθε φορά είναι διαφορετικό. Θέλω να πω πως σε κάποια βιβλία έχω από την αρχή όλη τη βασική δομή έτοιμη και σε άλλα, τα πράγματα είναι πιο ρευστά. Στην «πόλη που δακρύζει» δεν ήξερα το τέλος. Με οδήγησαν οι ίδιοι οι ήρωες. Γενικώς μιλώντας πάντα, είμαι πολύ ‘ανοιχτή’ σε όλη τη διαδικασία της συγγραφής. Αφήνω τους ήρωες να αυτονομηθούν και να ‘κάνουν του κεφαλιού’ τους. Άρα πολύ συχνά αλλάζω πράγματα μέχρι και την τελευταία στιγμή. Το δυσκολότερο κομμάτι της συγγραφής; Χμχμχμ… μάλλον το τελευταίο κεφάλαιο. Πάντα με δυσκολεύει το τελευταίο κεφάλαιο. Ίσως ενδόμυχα να μην θέλω να αποχαιρετήσω τους ήρωες και γι’αυτό να μου κάνουν τη ‘ζωή δύσκολη’.

3. Έχετε εκδώσει 7 βιβλία:  Το κόκκινο σημάδι, Το ταξίδι της φωτιάς, Πικρό γλυκό λεμόνι, Στη σκιά του Αυγερινού, Το μυστικό της καταιγίδας, Ψίθυροι του Βαρδάρη  και Η πόλη που δακρύζει .  Ποιο από τα βιβλία σας κρατά ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας και γιατί? Ποιον ήρωα  και ποια ηρωίδα ξεχωρίζετε από όλες τις ιστορίες σας  και γιατί;

Πώς μπορεί μια μάνα να ‘ξεχωρίσει’ τα παιδιά της; Ή μήπως μπορεί; Ακούγεται κλισέ όμως είναι αδύνατον να δώσω ξεχωριστή θέση σε κάποιο απ’ όλα γιατί όταν τα έγραφα, είχαν ιδιαίτερη θέση για μένα. Ωστόσο θα τολμήσω να πω, πως έχω μια μικρή αδυναμία στο «Ταξίδι της φωτιάς» γιατί περιέχει την περισσότερη «Σοφία» μέσα του και φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ ιδιαίτερα στη μικρή μου ηρωίδα από όλες τις απόψεις, την Ιρένε, από την «πόλη που δακρύζει». Είναι τόσο αγαπησιάρικο παιδί, πώς μπορεί κάποιος να μην την αγαπήσει;

4. Υπάρχει κάποιο είδος Λογοτεχνίας που δε θα μπορούσατε να γράψετε  ή να διαβάσετε ποτέ; Και αν ναι γιατί;  Ποιες ώρες  και πόσες ώρες συνήθως δουλεύετε;

Δεν θα μπορούσα να γράψω ποτέ ποίηση. Γιατί; Είναι απλό. Δεν το ‘χω. Όταν λέτε, δουλεύω, εννοείτε δουλεύω ή γράφω; Δουλεύω καθημερινά στη χώρο της διαφήμισης, ‘χτυπώντας’ οχτάωρα κι ενίοτε και δεκάωρα. Τώρα πότε γράφω; Εξαρτάται. Δεν έχω ούτε συγκεκριμένη ώρα ούτε συγκεκριμένο χώρο που γράφω. Υπάρχουν περίοδοι που δεν γράφω καθόλου και περίοδοι που γράφω ‘μανιασμένα’, κλέβοντας χρόνο από παντού.

5.Υπάρχουν άτομα που διαβάζουν τις ιστορίες σας πριν δούνε το φως της έκδοσης;  Και  αν υπάρχουν,  δέχεστε   παρεμβάσεις από αυτά;

 Ο πρώτος μου αναγνώστης είναι ο Σάκης, ο σύζυγος μου. Κάθε ενότητα που τελειώνω, του δίνω και τη διαβάζει. Είναι αυστηρός κριτής κι έχω εμπιστοσύνη στο κριτήριο και στις παρατηρήσεις του. ΄Αλλοτε ακολουθώ τις παρεμβάσεις του και άλλοτε όχι. Είναι πάντως ένας γόνιμος διάλογος αν και δεν γίνεται πάντα ‘αναίμακτα’. Αφού ολοκληρωθεί το βιβλίο, αμέσως μετά αναλαμβάνει η υπεύθυνη του εκδοτικού τμήματος του «Ψυχογιού», η κυρία Αγγέλα Σωτηρίου.

6. Αν σας δινόταν η ευκαιρία να ξαναγράψετε κάποιο από τα βιβλία σας από την αρχή θα αλλάζατε κάτι ή κάποιο;

Δεν γυρνάω ποτέ πίσω στα βιβλία μου. Αντικατοπτρίζουν την εποχή που τα έγραψα. Τότε ήμουν μια άλλη Σοφία, τώρα είμαι μια άλλη. Εάν οπωσδήποτε θα έπρεπε να κάνω μια αλλαγή, θα έδινα ένα πιο ‘ολοκληρωμένο τέλος’ στη «Σκιά του Αυγερινού» για να αποκαλύψω τι έγινε ‘μετά’, κάτι που είχα σκοπό να κάνω με ένα επόμενο βιβλίο και τελικά δεν το έκανα ποτέ.

 7.   Πείτε μας κάποια από τα βιβλία που έχετε αγαπήσει. Και τέλος υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα θέλατε να είστε εσείς η δημιουργός του;

Έχω αγαπήσει πολλά μα πάρα πολλά βιβλία. Χωρίς σκέψη, τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό. «Η πανούκλα» του Καμύ, «Όσα παίρνει ο άνεμος» της Μίτσελ, «Ο φτωχούλης του Θεού» του Καζαντζάκη, «Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων» του Guenassia για κάτι πιο σύγχρονο.

  

8. Ποιο απόφθεγμα σας αντιπροσωπεύει απόλυτα;

 «Αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα». Κλασική αξία για μένα.

9. Υπάρχει κάποιο βιβλίο που διαβάσατε και θα θέλατε να το δείτε να μεταφέρετε στην μεγάλη οθόνη;

Δεν υπάρχει μυθιστόρημα που να έχω διαβάσει και να μην το έχω κάνει ταινία στη φαντασία μου. Πάντα όταν διαβάζω φτιάχνω εικόνες. Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές η κινηματογραφική του μεταφορά δεν συμβαδίζει με αυτό που έχω πλάσει στη φαντασία μου και αυτό με ενοχλεί. Γι’αυτό και βλέπω σπάνια ταινίες που βασίζονται σε βιβλία που έχω διαβάσει και έχω λατρέψει.

10. Κλείνοντας πείτε μας  λίγα λόγια για την Σοφία. Ποιά είναι η καθημερινότητά της;  Πιστεύει  στην αληθινή φιλία στο Happy end; Τι την εξοργίζει; Τι δε θα μπορούσε να συγχωρήσει ποτέ ; Τι θεωρεί απόλυτη ευτυχία; Και τι θα ήθελε να ευχηθεί στους αναγνώστες της;

 Η Σοφία έχει μια γεμάτη καθημερινότητα και μονίμως ‘τρέχει και δεν προλαβαίνει’. Μητέρα, σύζυγος, επαγγελματίας, συγγραφέας και μέσα σ’όλα αυτά η προσπάθεια να μην χαθώ. Πιστεύω στην αληθινή φιλία, πιστεύω στο happy end, διατηρώ την αισιοδοξία μου και την ηρεμία μου ακόμα και τις πιο καταστροφικές μέρες. Να μην σου πω, πως στις καταστροφές λειτουργώ καλύτερα. Με εξοργίζει η υποκρισία και η προδοσία αλλά πλέον με την ηλικία, έχω μάθει να το ‘αποδέχομαι’. Είμαι άνθρωπος που συγχωρεί και η λέξη ποτέ δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μου. ‘Ποτέ μην λες ποτέ’ είναι ένα από τα αποφθέγματα που ακολουθώ πιστά. Απόλυτη ευτυχία είναι να έχεις γαλήνη στην ψυχή σου και να είσαι περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν. Ευχή για τους αναγνώστες μου; «Υγεία πάνω απ’όλα, σωματική και ψυχική, και να μην σταματήσουν ποτέ να κυνηγούν τα όνειρά τους!»

Ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση!Εύχομαι πάντα επιτυχίες και να είναι καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο! 

  

 Το καινούργιο της βιβλίο 
 ''Η Πόλη που Δακρύζει'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός 

ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ

Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Νίκαιας, στη Γαλλία, στον τομέα της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού των χωρών της Μεσογείου. Σπούδασε επίσης Ιστορία της Τέχνης στην École du Louvre στη Γαλλία. Έχει διδάξει Θεωρία της Επικοινωνίας και Ιστορία της Τέχνης στην ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ για χρόνια διατηρούσε μόνιμη στήλη για τα εικαστικά δρώμενα σε διάφορα πολιτιστικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης. Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση βιβλίων και έχει γράψει δύο παραμύθια για παιδιά, ενώ από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της διαφήμισης και επικοινωνίας. Έχοντας περάσει από τη θέση της κειμενογράφου, και καταλήγοντας διευθύντρια δημιουργικού, πολλές διαφημιστικές καμπάνιες φέρουν την υπογραφή της. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ, ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ, ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ, ΨΙΘΥΡΟΙ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ και Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ.